Συλλεκτικό Στέκι

Δυο φορές πουλήθηκε σε δημοπρασία: το 2002 σε μια δημοπρασία του Sotheby’s (που ακολούθησε μια εξάχρονη δικαστική διαμάχη και μια περίεργη συμφωνία μεταξύ του τότε πωλητή Steve Fenton και του Αμερικανικού Δημοσίου, που μοιράστηκαν τα έσοδα) , κι όπου ήταν…………..το μοναδικό λοτο (!), απιστοποιητο αλλά η PCGS το είχε εκτιμήσει ως ΜS65 για να ησυχάσουν όσοι φοβόντουσαν ότι ο πρώην Αιγυπτιος βασιλιάς τοχε περάσει με λάκα και φέτος, προ 3 ημερών, πάλι από τον ίδιο οίκο (Sotheby’s), που ως γνωστόν πουλάει εκατοντάδες σπάνια και πανάκριβα αντικείμενα, όχι όμως νομίσματα, όπου το νόμισμα πουλήθηκε εκ νέου ένα τσικ πιο κάτω από $20 εκατομμύρια δολλαρια, υπέρ διπλασιάζοντας την προηγούμενη επίδοση του.

Ο οίκος Morton and Eden άλλωστε, ήταν παλιά το τμήμα του Sotheby’s για νομίσματα, το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκε εδώ και παρά πολλά χρόνια. Αυτό το γνωρίζω επειδή μου το έχει πει ο Ορφεας, αλλιώς….



Το ρεκόρ έγινε μετα από 19 χρόνια κατοχής, και αφού ο τότε αγοραστής, επιστρατευσε και πάλι τον ίδιο οίκο, επαναλαμβάνοντας σχεδόν την ίδια μοναδική δημοπρασία, αυτή τη φορα με τρία αντικείμενα, το ίδιο $20 (και μοναδικό νόμιμο σε ιδιωτικά χέρια) του 1933 πιστοποιημένο πια PCGS MS65, μια τετράδα από την άκρη του μοναδικου φύλλου του διάσημου γραμματοσήμου «Ιnverted Jenny» με το διπλανάκι ανάποδα,  κι ένα ακόμη σπανιότατο γραμματόσημο (British Guiana), τα οποία έκλεισαν στις απίστευτες τιμές των $18,9, $8,3 και $4,9 εκατομμύρια  αντίστοιχα! Δηλαδή το $20 του Φαρουκ υπερδιπλασίασε την πρότερη τιμή του που ήταν κι αυτή ρεκόρ μέχρι να την προσπεράσει ένα πολύ ιδιαίτερο δολλαριο, φτάνοντας τώρα σχεδόν τα $20 εκατομμύρια.

Σίγουρα το γεγονός, ότι μετά την πρώτη πώληση, μια οικογένεια από την Φιλαδέλφεια παρέδωσε στο FBI τα… δέκα (!) $20 του 1933 που ένας πρόγονος τους είχε καταφέρει να αποσπάσει από το Νομισματοκοπείο, χωρίς να αποδειχτεί ποτε η κατοχή τους, αλλά με τον αριθμό αυτόν να λείπει μετα από τις επανειλημμένες καταμετρήσεις και μετά από όλες τις κατασχέσεις που το FBI έκανε με τρομερό ζήλο από την δεκαετία του ‘40 και μετά, κι η απόρριψη της νόμιμης ύπαρξης και κατοχής τους  από δικαστήριο (απόφαση που ανέτρεψε το Εφετείο, αλλά που επισφραγίστηκε τελικά και αμετάκλητα σε τρίτο δικαστήριο), είχε τον μεγαλύτερο ρόλο στην τιμή, άμεσα εξαρτώμενη από την μοναδικότητα του, χωρια η ιστορία του, η οποία έγινε κι ένα ωραιότατο βιβλίο. 

Illegal Tender ο τίτλος από τον David Tripp που με την έρευνα του, έγινε και ο κύριος μάρτυρας της κυβέρνησης των ΗΠΑ στη δικη εναντίον των απογόνων του Israel Swift , του χρυσοχόου δηλαδή που κατάφερε να τα αποκτησει και που δεν τα παρέδωσε ποτε. Ένα βιβλίο που συνιστώ στους Αγγλομαθείς συλλεκτες ανεπιφύλακτα, γιατί είναι σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, με πρωταγωνιστή αυτό το νόμισμα, αλλά δεν είναι μυθιστόρημα!

Να προσθέσω εδώ ότι το μόνο μελανό σημείο σε αυτή την ιστορία με τα δέκα $20, ήταν η καταστροφή τους ,αντί να δωρηθουν σε μουσεία πχ , από την Αμερικανική κυβέρνηση που έσπειρε ρίγη ανατριχίλας, δικαιολογημένης δυσαρέσκειας και αγανάκτησης σε ολόκληρη την νομισματική κοινότητα.

Είναι ένα νόμισμα θρύλος!!!!!
Σ'ευχαριστώ Δημήτρη, για την ενημέρωση παρουσίαση και Φήμης που το συνοδεύει!!
Είναι ένα μεγάλο πολύ όμορφο νόμισμα, που κοσμεί την κάθε συλλογή που μπαίνει ,ανεξαρτήτως χρονολογίας!

Με κάθε επιφύλαξη,και δόσεις από καλό χιούμορ! 

O “Διπλός Αετός» του 1933, το τελευταίο διαπραγματεύσιμο χρυσό νόμισμα των ΗΠΑ, με την ιδιαιτερότητα ότι δεν πρόλαβε καν να κυκλοφορήσει, όπως θα δούμε παρακάτω. Ονομαστική αξία είκοσι δολαρίων, βάρος στα τριάντα τρία γραμμάρια και κάτι ψιλά, καθαρότης ενενήντα εφτά τοις εκατό.Τα χαρακτικά από τον γλύπτη Αύγουστο Σεν Γκώντενς. Στη μια πλευρά, η κυρα-Λευτεριά βαστάζουσα στο ένα χέρι πυρσό και στο άλλο κλάδο ελαίας, δηλαδή πρώτα καίμε και μετά φέρνουμε την ειρήνη ή -αλλιώς- πρώτα πυροβολούμε και μετά συζητάμε. Στην άλλη πλευρά, νάτος ο Διπλός Αετός, που λέγαμε. Αλιαετός λευκοκέφαλος, γνωστός και σαν φαλακραετός, εθνικό σύμβολο των ΗΠΑ, ήδη από το 1782, ιδέα κλεμμένη από –πού αλλού ;- τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Πολύ τον αγαπάνε αυτόν τον αετό, εκεί πέρα εις τας Αμέρικας, τόσο πολύ πια, που τον έχουν ανακηρύξει Εθνικό Πουλί τους. Εμείς εδώ, τους αετούς τους πυροβολούμε εν πτήσει, έτσι, για πλάκα ή για να δοκιμάσουμε τα φυσίγγια μας, αν είναι της προκοπής..............


Tο Εκτελεστικό Διάταγμα 6102 της 5ης Απριλίου του ’33, με το οποίο ο κύριος Θεόδωρος Ρούζβελτ έθεσε τον χρυσό εκτός συναλλαγών και διέταξε την απόσυρση όλων των χρυσών νομισμάτων από την αγορά. Χρυσός, τέρμα.

Προσοχή τώρα. Διότι τώρα είναι που μπαίνουμε απευθείας (undefined στο ψητό : Τη στιγμή που το Διάταγμα έφθανε στο Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφεια, είχε μόλις κοπεί μια μεγάλη -η τελευταία- παρτίδα χρυσών Αετών 1933, οι οποίοι τότε θα ετίθεντο για πρώτη φορά στην κυκλοφορία. Αλλά δεν ήταν γραφτό τους να κυκλοφορήσουν. Μόλις πήρε ο Διευθυντής το Διάταγμα, κατάλαβε ότι τζάμπα κόπιαζαν τόσες μέρες. Κι έτσι, δίνει την εντολή, όπως κόπηκαν τα νομίσματα, έτσι να ξαναριχτούν με απονιά στο χυτήριο, να γίνουν και πάλι χελώνες.Αιωνία η μνήμη, ashes to ashes, dust to dust, χρυσούς ήν και εις χρυσούν απελεύσητω. Eδώ αρχίζει η δράση. Την ώρα ακριβώς της χύτευσης, ο μουλωχτός κι ελαφροχέρης υπάλληλος Τζώρτζ Μακ Καν, σε μια στιγμή που δεν τον παίρνει κανείς χαμπάρι, χώνει ταχυδακτυλουργικά στην τσέπη του ένα μασούρι «Διπλούς Αετούς». Μόλις σχολάει απ’ τη δουλειά, τραβάει γραμμή στο κατάστημα του κοσμηματοπώλη Ίσραελ Σβιτ και του πασσάρει τα νομίσματα, ορισμένης συλλεκτικής αξίας πλέον................


Σιγά-σιγά, καθώς περνούν τα χρόνια, τα νομίσματα ανεβάζουν αξία και μεταπωλούνται διαδοχικά, αλλάζοντας χέρια, σε καθεστώς παρανομίας βέβαια. Ώσπου μια μέρα, το 1944 πλέον, υποπίπτει στην αντίληψη της Υπηρεσίας, της Μυστικής εννοώ, ότι διακινούνται σε δημοπρασίες χρυσοί «Διπλοί Αετοί» του ’33, ενώ υποτίθεται ότι δεν υπάρχουν Διπλοί Αετοί του ’33, ούτε Μονοί Αετοί του ’33, ούτε άλλο χρυσό πουλί ή άλλο κέρατο του ’33, διότι είπαμε παραπάνω ότι οι Αετοί του ’33 δεν πρόλαβαν καν να βγουν από το νομισματοκοπείο...............

 Για βάστα, λένε στην Υπηρεσία, FBI κάτι ύποπτο συμβαίνει εδώ πέρα. Ξαμολιούνται οι πράκτορες στους δρόμους, αναστατώνουν τον κόσμο, τα μαγαζιά, τις δημοπρασίες, μοιράζουν και κάμποσες ξεγυρισμένες σφαλιάρες, οπότε οι συλλέκτες ξερνάνε τα πάντα, τα πουλάκια μου. Συγγνώμη, δεν ήξερα, εφεξής θα είμαι καλό παιδί-άριστος μαθητής, να, αυτός εκεί μου το πούλησε, εγώ το πούλησα στον τάδε, ο δείνα έχει καβατζώσει κι αυτός κάνα-δυό Αετούς και να μην τα πολυλογούμε τους μαντρώνουν τους παράνομους και κατάσχουν τους κλεμμένους Αετούς. Κρίμα τη χαρά που είχαν πάρει, οι δόλιοι οι συλλέκται, χώρια τα λεφτά που είχαν δώσει..............

Όταν μάζεψαν τους Διπλούς Αετούς, αφού τελείωσαν  οι σχετικές ανακρίσεις, οι πράκτορες κατάλαβαν ότι δεν είχαν ακόμη στα χέρια τους ολόκληρο το κλεμμένο μασουράκι του κυρίου Μακ Καν. Κάτι έλειπε. Κι αυτό το κάτι, έπρεπε να το εντοπίσουν και να το επιστρέψουν στη θέση του, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο................

με κάθε επιφύλαξη,και δόσεις από καλό χιούμορ!!!!!

Ξέχασα να αναφέρω ότι ΠΟΤΕ δεν ανακοινώθηκε απο το FBI ή άλλη υπηρεσία των US πόσα κομμάτια εκλάπησαν !
Με ότι αυτό σημαίνει! Λέτε να μην ξέρουν!

Τα γράφει όλα στο βιβλίο ο David Tripp. Άλλωστε η πρώτη κατάσχεση έγινε 11 χρόνια μετά, όταν ο Stack’s , στο μαγαζι τότε στην 44η οδό και 5η Λεωφόρο, λειτουργούσε λίγο και σαν λεσχη για τους πελάτες του, αλλά μετά έγινε και δημοπράτης, σε μικρες αίθουσες η και στο μαγαζι, αλλά με σοβαρά λοτα. 

Ένα από αυτά ήταν τη δεκαετία του 40 το $20 του 1933 από κάποιον καταθέτη που το κατάθεσε επωνύμως και οι συνεχείς διαφημίσεις του Stack’s κάποια στιγμή κίνησαν το ενδιαφέρον των αρχών και των Secret Service , οι οποίοι άρχισαν να κατάσχουν το ένα μετά το άλλο, κομμάτια που ενώ το 1933 είχαν ονομαστική και πραγματική αξία $20, μετά την απαγόρευση κατοχής και νέας κοπής χρυσών νομισματων (εξαιρουμένων των συλλεκτών και των συλλογων τους , όπως και των εμπόρων και των πωλήσεων και δημοπρασιών τους) , εκείνη την εποχή άλλαζε χέρια στα $500-$1000, ανάλογα ποσο κλέφτης ήταν ο εμποροσυλλεκτης και ποσο το ήθελε ο γνήσιος συλλέκτης.

Αλλά αυτά του Swift δεν τα βρήκαν ποτε ούτε στο χρυσοχοείο του ούτε στο σπιτι του. Σαφώς λειπουν κι αλλα, 2, 3, 5; Αλλά αυτό δεν το ανακοινώνουν οι αρχές, κι οι κάτοχοι τους δεν είναι ηλίθιοι σαν την κόρη του Swift που πήγε και παρέδωσε και τα δέκα αντί να δοκιμάσει πρώτα με ένα. Ούτως η άλλως η ιστορία πάλι την ίδια δημοσιότητα θα επαιρνε και πριν το καταλάβεις θαχε δώσει τα υπόλοιπα 9 σε ανυπόμονους συλλεκτες να το προσθέσουν και αυτό στην συλλογή τους.

Ο μόνος λόγος που αυτό του Φαρουκ είναι νόμιμο είναι επειδή το αεροπλάνο είχε εγκαταλείψει τον εάν αεριο χώρο των ΗΠΑ όταν βγήκε το διάταγμα…Και βέβαια το Δημόσιο των ΗΠΑ ήταν που εισέπραξε τα μισα από τα $8 εκατομμύρια της πρώτης πώλησης το 2004.

Του Τσιφόρου ήταν το ωραίο κομματι που μας διάβασες;

Παρεπιπτόντως, το «πιο ακριβό νόμισμα του κόσμου» είναι ένα χρυσό νόμισμα της ουγκιας, κομμένο το 2011 με ονομαστική 1000 Bitcoin και αγορασμένο σχεδόν $5 χιλιάδες. Σήμερα η αξία του (πιστοποιημένο κιόλας από την PCGS PR70), ξεπερνάει τα $48 εκατομμύρια λόγω ανόδου του BTC.

---

---

---

---

---

Φανταστικη ιστορια που ομολογω πως αγνοουσα. Σας ευχαριστω απο καρδιας Δημητρη κ Μιχαλη

Σαν να διαβάζω ΒΙΠΕΡ SAS με το Μάλκο Λάνγκε τα ζεστά μεσημεριανά καλοκαίρια στα τέλη της δεκαετίας του '70. Μπράβο ρε παιδιά, μπράβο ρε Μιχάλη   .

(07/10/21 19:01:31)silahim Έγραψε: [ -> ]Tο Εκτελεστικό Διάταγμα 6102 της 5ης Απριλίου του ’33, με το οποίο ο κύριος Θεόδωρος Ρούζβελτ έθεσε τον χρυσό εκτός συναλλαγών και διέταξε την απόσυρση όλων των χρυσών νομισμάτων από την αγορά. Χρυσός, τέρμα.

Ξέρει κανείς να μου πει; Το παραπάνω διάταγμα αφορούσε μόνο τα συγκεκριμένα χρυσά; Γιατί φαντάζομαι χρυσούς αετούς και ινδιάνους προγενέστερων ετών έχουμε δει όλοι (ή πάρα πολλοί) να κυκλοφορούν.