24/01/17 16:56:32
Υπάρχουν αρκετές ιστορίες πίσω από χρυσά νομίσματα όπως αυτή της ανακάλυψης του ναυαγίου "RMS Douro" τον Ιούλιο του 1996. Έπειτα από εντατικές έρευνες δυο ετών (και πολλούς άλλους πριν από αυτόν) ο Sverker Hallstrom κατάφερε με την βοήθεια του σκάφους διάσωσης "Deep Sea Worker" να ανελκύσει από τα 1200 πόδια του ωκεανού το πολύτιμο φορτίο που περιελάμβανε αρκετές ράβδους χρυσού και μια μεγάλη ποσότητα χρυσές λίρες ως επί το πλείστον χρονολογίας της βασίλισσας Βικτορίας.
Η Ιστορία
Το πλούσια εξοπλισμένο Douro θεωρήθηκε το λαμπρό αστέρι των γραμμών Trans-Atlantic μέχρι και το 62ο και τελευταίο ταξίδι του μεταξύ Βραζιλίας και Αγγλίας το 1882. Ανήκε στην Royal Mail Packet Co, κατασκευάστηκε το 1865 και είχε 326 πόδια μήκος και 40 πόδια πλάτος, με ολική χωρητικότητα 2.824 τόνους. Τον Ιούλιο του 1869 μετά από τις υπηρεσίες μεταφορών στην Δυτική Ινδία δρομολογήθηκε στη γραμμή Μπουένος Άιρες-Σαουθάμπτον και χαρακτηριζόταν για την πολυτέλεια των υπηρεσιών της εταιρείας, το καλό φαγητό και την καλή μουσική. Όλο αυτή η πολυτέλεια συνοδευόταν από την αξιοπιστία και την σχετική ταχύτητα του.
Μπορούσε να φιλοξενήσει 253 επιβάτες πρώτης θέσης, 20 δεύτερης και 30 τρίτης καθώς και 80 αξιωματικούς με το πλήρωμα. Στην πρώτη θέση των επιβατών φιλοξενήθηκε η ελίτ το τότε κόσμου, διπλωμάτες καθώς και ο βασιλιάς Dom Pedro II της Βραζιλιάς το 1872.
To τελευταίο ταξίδι του προς το Σαουθάμπτον ξεκίνησε ομαλά αλλά κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν η μιάμιση ώρα καθυστέρηση που υπέστη κατά την αναχώριση του από την Λισαβόνα θα άλλαζε την ροή της ιστορίας του.
[Εικόνα: post-19-1111515242.jpg]
Το Ατύχημα
Μετά από την ολιγόωρη καθυστέρηση της αναχώρισης του από το λιμάνι της Λισαβόνας στις 31 Μαρτίου έπλευσε ολοταχώς για να αναπληρώσει την καθυστέρηση που υπέστη. Μετά από μια μέρα πορείας το βράδυ της πρώτης μέρας του Απριλίου στις 22:45 και ενώ οι περισσότεροι επιβάτες κοιμόντουσαν η επήλθε η καταστροφή. Παρότι είχαν εντοπίσει τα φώτα του πλοίου που ερχόταν από μακρυά πίστευαν ότι ο αξιωματικός της γέφυρας κρατούσε το ρολόι για την πορεία του πλοίου. Όταν αυτός όμως αντιλήφθηκε το άλλο πλοίο ήταν πλέον αργά για να αποφευχθεί η σύγκρουση.
Δύο βαθιές χαρακιές στα πλευρά του πλοίου από το Ισπανικό ατμόπλοιο Yrurac Bat το οποίο έπεσε με πλήρη ταχύτητα επάνω του, ήταν αρκετές για να γίνει το κακό. Το πλοίο σταμάτησε τις μηχανές και οι διαδικασίες εγκατάλειψης του ξεκίνησαν. Από τι πληροφορίες μετέπειτα έγινε σαφές ότι προτεραιότητα δόθηκε στην διάσωση των επιβατών παρά στο πολύτιμο φορτίο του πλοίου. Έξι επιβάτες πνίγηκαν, οι διασωθέντες επιβιβάστηκαν στο ατμόπλοιο Hidalgo of Hull. Τριάντα λεπτά ήταν αρκετά για να βυθιστεί το πλοίο. Την ίδια μοίρα είχε και το Yrurac Bat με το Douro και φθάνοντας τον συνολικό αριθμό των θυμάτων στους 59.
Ο καπετάνιος Ebenezer C.Kemp τέσσερις ανώτεροι αξιωματικοί ο πρώτος και ο δεύτερος μηχανικός μένοντας πιστοί στις ναυτικές παραδώσεις δεν εγκατέλειψαν το πλοίο κατά την βύθισή του.
[Εικόνα: post-19-1111674023.gif]
Η έρευνα
Ο Hallstrom ξεκίνησε να ασχολείται με το ναυάγιο το 1991 λαμβάνοντας τον πλήρη φάκελο με τις πληροφορίες που αφορούσαν αυτό. Ωστόσο για αυτό έπρεπε να καθοριστεί η περιοχή αναζήτησης αντλώντας πληροφορίες στην Ισπανία την Πορτογαλία ακόμη και στην Βραζιλία. Κατάφερε να βρει πολύ χρήσιμο υλικό σε μια εφημερίδα τη Λα Κορούνια "La Boz de Galicia» η οποία είχε ιδρυθεί λίγους μόνο μήνες πριν την τραγική σύγκρουση και υπήρχε δημοσίευση για την ώρα της σύγκρουσης, πληροφορία που τον επέτρεψε να περιορίσει σημαντικά την περιοχή αναζήτησης.
Μια ακόμη ενέργεια ήταν να έρθει σε επαφή με ντόπιους ψαράδες και να μπορέσει να χαρτογραφήσει τις περιοχές που υπήρχαν πιθανόν ναυάγια. Με αυτές τις πληροφορίες στα χέρια του ο Hallstrom μπορούσε να ξεκινήσει την διαδικασία εντοπισμού καθενός από τα ναυάγια και την ταυτοποίηση τους βοηθούμενος από ένα τηλεχειριζόμενο υποβρύχιο όχημα εξοπλισμένο ειδικά για τέτοιες αποστολές. Παρόλα αυτά ο εντοπσμός του Douro θα εξακολουθούσε να ήταν ένα από τα πιο δύσκολα έργα της καριέρας του.
Η συμφωνία που είχε συνάψει με την Deep Sea Worker (μια κοινοπραξία μεταξύ της Αγγλικής εταιρείας Blue Water Recovery και της Γαλλικής Louis Dreyfus) η οποία κοινοπραξία είχε στην κατοχή της ένα πλοίο τρυπάνι με το ίδιο όνομα και είχε το πλεονέκτημα να εξερευνά βάθη άνω των 300 μέτρων χρησιμοποιώντας τα εργαλεία και τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται για την υπεράκτια βιομηχανία γεώτρησης πετρελαίου. Η κοινοπραξία αυτή συμμετείχε μόνο όταν έγινε ο ακριβής προσδιορισμός και η πλήρης ταυτοποίηση του ναυαγίου.
Το 1993 ο Hallstrom ξεκίνησε την αναζήτησή του στα ανοικτά των ακτών του ακρωτηρίου Finisterre με το πλοίο "'Benjamin" πλήρως εξοπλισμένο με τα πλέον σύγχρονα συστήματα δορυφορικής πλοήγησης, συρόμενα σόναρ, ROVs και τα συναφή. Πολλά πλοία είχαν την τύχη του Douro κατά μήκους της περιοχής αναζήτησης προβλήματα που αντιμετώπισε ο ερευνητής κατά τα δυο επόμενα χρόνια.
Η ανακάλυψη
Υπήρξε μια ιδιαίτερη περιοχή που τράβηξε την προσοχή του Hallstrom, περιοχή που ήταν καλυμένη από δίχτυα παλιών αλιευτικών, στέλνοντας το ROV για μια προσεκτικότερη ματιά στο άμορφο ναυάγιο, το μόνο που φαινόταν ήταν ένας κοίλος σωρός από σίδερα και συντρίμμια χωρίς κανένα άλλο ίχνος αναγνώρισης. Τα ερείπια από τις μηχανές και οιάξονες του επέτρεψαν να διακρίνει την πρύμνη από την πλώρη. Στην συνέχεια η τύχη ήταν με το μέρος του και κάποιος από την αίθουσα ελέγχου παρατήρησε στην οθόνη του βίντεο ότι φαινόταν μια πλάκα πιατικά σφηνωμένα στον λασπώδη βυθό του ωκεανού. Όταν πολύ προσεκτικά ανασύρθηκαν στην επιφάνεια αυτά τα πιάτα έγραφαν επάνω το όνομα της εταιρείας Royal Mail Steampacket Company.
Το Douro είχε επιτέλους βρεθεί.
Αρκετές ημέρες αργότερα το Deep Sea Worker έφερε στην επιφάνεια ένα φορτίο με πιάτα, ποτήρια,κατσαρόλες, μπουκάλια κρασί όλα έφεραν το όνομα του πλοίου. Αργότερα ακολούθησε το φορτίο με τον πολύτιμο θησαυρό με αρκετές χιλιάδες χρυσά νομίσματα, το οποίο δεν ήταν διασκορπισμένο στον βυθό της θάλασσας. Πάνω από το 93% του φορτίου ανασύρθηκε μέσα σε αυτό βρισκόταν και αριθμημένες ράβδοι χρυσού.
Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Jersey για να δηλωθούν επίσημα στις αρχές.
Ένα χρόνο αναμονής σύμφωνα με τον νόμο απαιτείτε για την απελευθέρωση του χρυσού από άλλες τυχών απαιτήσεις. Τέσσερις μήνες μετά την λήξη του χρονικού ορίου τα νομίσματα αυτά δημοπρατήθηκαν στο Λονδίνο από το οίκο Christie's ιδιοκτησίας Spink and son. Μεγάλη ποσότητα των κερμάτων πουλήθηκε σε αυτήν.
[Εικόνα: post-19-1111515358.jpg]
Η Ιστορία
Το πλούσια εξοπλισμένο Douro θεωρήθηκε το λαμπρό αστέρι των γραμμών Trans-Atlantic μέχρι και το 62ο και τελευταίο ταξίδι του μεταξύ Βραζιλίας και Αγγλίας το 1882. Ανήκε στην Royal Mail Packet Co, κατασκευάστηκε το 1865 και είχε 326 πόδια μήκος και 40 πόδια πλάτος, με ολική χωρητικότητα 2.824 τόνους. Τον Ιούλιο του 1869 μετά από τις υπηρεσίες μεταφορών στην Δυτική Ινδία δρομολογήθηκε στη γραμμή Μπουένος Άιρες-Σαουθάμπτον και χαρακτηριζόταν για την πολυτέλεια των υπηρεσιών της εταιρείας, το καλό φαγητό και την καλή μουσική. Όλο αυτή η πολυτέλεια συνοδευόταν από την αξιοπιστία και την σχετική ταχύτητα του.
Μπορούσε να φιλοξενήσει 253 επιβάτες πρώτης θέσης, 20 δεύτερης και 30 τρίτης καθώς και 80 αξιωματικούς με το πλήρωμα. Στην πρώτη θέση των επιβατών φιλοξενήθηκε η ελίτ το τότε κόσμου, διπλωμάτες καθώς και ο βασιλιάς Dom Pedro II της Βραζιλιάς το 1872.
To τελευταίο ταξίδι του προς το Σαουθάμπτον ξεκίνησε ομαλά αλλά κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν η μιάμιση ώρα καθυστέρηση που υπέστη κατά την αναχώριση του από την Λισαβόνα θα άλλαζε την ροή της ιστορίας του.
[Εικόνα: post-19-1111515242.jpg]
Το Ατύχημα
Μετά από την ολιγόωρη καθυστέρηση της αναχώρισης του από το λιμάνι της Λισαβόνας στις 31 Μαρτίου έπλευσε ολοταχώς για να αναπληρώσει την καθυστέρηση που υπέστη. Μετά από μια μέρα πορείας το βράδυ της πρώτης μέρας του Απριλίου στις 22:45 και ενώ οι περισσότεροι επιβάτες κοιμόντουσαν η επήλθε η καταστροφή. Παρότι είχαν εντοπίσει τα φώτα του πλοίου που ερχόταν από μακρυά πίστευαν ότι ο αξιωματικός της γέφυρας κρατούσε το ρολόι για την πορεία του πλοίου. Όταν αυτός όμως αντιλήφθηκε το άλλο πλοίο ήταν πλέον αργά για να αποφευχθεί η σύγκρουση.
Δύο βαθιές χαρακιές στα πλευρά του πλοίου από το Ισπανικό ατμόπλοιο Yrurac Bat το οποίο έπεσε με πλήρη ταχύτητα επάνω του, ήταν αρκετές για να γίνει το κακό. Το πλοίο σταμάτησε τις μηχανές και οι διαδικασίες εγκατάλειψης του ξεκίνησαν. Από τι πληροφορίες μετέπειτα έγινε σαφές ότι προτεραιότητα δόθηκε στην διάσωση των επιβατών παρά στο πολύτιμο φορτίο του πλοίου. Έξι επιβάτες πνίγηκαν, οι διασωθέντες επιβιβάστηκαν στο ατμόπλοιο Hidalgo of Hull. Τριάντα λεπτά ήταν αρκετά για να βυθιστεί το πλοίο. Την ίδια μοίρα είχε και το Yrurac Bat με το Douro και φθάνοντας τον συνολικό αριθμό των θυμάτων στους 59.
Ο καπετάνιος Ebenezer C.Kemp τέσσερις ανώτεροι αξιωματικοί ο πρώτος και ο δεύτερος μηχανικός μένοντας πιστοί στις ναυτικές παραδώσεις δεν εγκατέλειψαν το πλοίο κατά την βύθισή του.
[Εικόνα: post-19-1111674023.gif]
Η έρευνα
Ο Hallstrom ξεκίνησε να ασχολείται με το ναυάγιο το 1991 λαμβάνοντας τον πλήρη φάκελο με τις πληροφορίες που αφορούσαν αυτό. Ωστόσο για αυτό έπρεπε να καθοριστεί η περιοχή αναζήτησης αντλώντας πληροφορίες στην Ισπανία την Πορτογαλία ακόμη και στην Βραζιλία. Κατάφερε να βρει πολύ χρήσιμο υλικό σε μια εφημερίδα τη Λα Κορούνια "La Boz de Galicia» η οποία είχε ιδρυθεί λίγους μόνο μήνες πριν την τραγική σύγκρουση και υπήρχε δημοσίευση για την ώρα της σύγκρουσης, πληροφορία που τον επέτρεψε να περιορίσει σημαντικά την περιοχή αναζήτησης.
Μια ακόμη ενέργεια ήταν να έρθει σε επαφή με ντόπιους ψαράδες και να μπορέσει να χαρτογραφήσει τις περιοχές που υπήρχαν πιθανόν ναυάγια. Με αυτές τις πληροφορίες στα χέρια του ο Hallstrom μπορούσε να ξεκινήσει την διαδικασία εντοπισμού καθενός από τα ναυάγια και την ταυτοποίηση τους βοηθούμενος από ένα τηλεχειριζόμενο υποβρύχιο όχημα εξοπλισμένο ειδικά για τέτοιες αποστολές. Παρόλα αυτά ο εντοπσμός του Douro θα εξακολουθούσε να ήταν ένα από τα πιο δύσκολα έργα της καριέρας του.
Η συμφωνία που είχε συνάψει με την Deep Sea Worker (μια κοινοπραξία μεταξύ της Αγγλικής εταιρείας Blue Water Recovery και της Γαλλικής Louis Dreyfus) η οποία κοινοπραξία είχε στην κατοχή της ένα πλοίο τρυπάνι με το ίδιο όνομα και είχε το πλεονέκτημα να εξερευνά βάθη άνω των 300 μέτρων χρησιμοποιώντας τα εργαλεία και τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται για την υπεράκτια βιομηχανία γεώτρησης πετρελαίου. Η κοινοπραξία αυτή συμμετείχε μόνο όταν έγινε ο ακριβής προσδιορισμός και η πλήρης ταυτοποίηση του ναυαγίου.
Το 1993 ο Hallstrom ξεκίνησε την αναζήτησή του στα ανοικτά των ακτών του ακρωτηρίου Finisterre με το πλοίο "'Benjamin" πλήρως εξοπλισμένο με τα πλέον σύγχρονα συστήματα δορυφορικής πλοήγησης, συρόμενα σόναρ, ROVs και τα συναφή. Πολλά πλοία είχαν την τύχη του Douro κατά μήκους της περιοχής αναζήτησης προβλήματα που αντιμετώπισε ο ερευνητής κατά τα δυο επόμενα χρόνια.
Η ανακάλυψη
Υπήρξε μια ιδιαίτερη περιοχή που τράβηξε την προσοχή του Hallstrom, περιοχή που ήταν καλυμένη από δίχτυα παλιών αλιευτικών, στέλνοντας το ROV για μια προσεκτικότερη ματιά στο άμορφο ναυάγιο, το μόνο που φαινόταν ήταν ένας κοίλος σωρός από σίδερα και συντρίμμια χωρίς κανένα άλλο ίχνος αναγνώρισης. Τα ερείπια από τις μηχανές και οιάξονες του επέτρεψαν να διακρίνει την πρύμνη από την πλώρη. Στην συνέχεια η τύχη ήταν με το μέρος του και κάποιος από την αίθουσα ελέγχου παρατήρησε στην οθόνη του βίντεο ότι φαινόταν μια πλάκα πιατικά σφηνωμένα στον λασπώδη βυθό του ωκεανού. Όταν πολύ προσεκτικά ανασύρθηκαν στην επιφάνεια αυτά τα πιάτα έγραφαν επάνω το όνομα της εταιρείας Royal Mail Steampacket Company.
Το Douro είχε επιτέλους βρεθεί.
Αρκετές ημέρες αργότερα το Deep Sea Worker έφερε στην επιφάνεια ένα φορτίο με πιάτα, ποτήρια,κατσαρόλες, μπουκάλια κρασί όλα έφεραν το όνομα του πλοίου. Αργότερα ακολούθησε το φορτίο με τον πολύτιμο θησαυρό με αρκετές χιλιάδες χρυσά νομίσματα, το οποίο δεν ήταν διασκορπισμένο στον βυθό της θάλασσας. Πάνω από το 93% του φορτίου ανασύρθηκε μέσα σε αυτό βρισκόταν και αριθμημένες ράβδοι χρυσού.
Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Jersey για να δηλωθούν επίσημα στις αρχές.
Ένα χρόνο αναμονής σύμφωνα με τον νόμο απαιτείτε για την απελευθέρωση του χρυσού από άλλες τυχών απαιτήσεις. Τέσσερις μήνες μετά την λήξη του χρονικού ορίου τα νομίσματα αυτά δημοπρατήθηκαν στο Λονδίνο από το οίκο Christie's ιδιοκτησίας Spink and son. Μεγάλη ποσότητα των κερμάτων πουλήθηκε σε αυτήν.
[Εικόνα: post-19-1111515358.jpg]
![[Εικόνα: 4197_1257731344.jpg]](https://407e2ec7c6025ea4cb2a-d5c055bde1b705a7d77ea5f073cc868f.ssl.cf1.rackcdn.com/uploads/images/0-4999/4197/4197_1257731344.jpg)