Αααα, γιαυτο ειδα μια γατα που ειχε στο κολαρο "ειμαι του σακ" να κλαιει γοερα..
Με την αυξηση για τα δεματα εσωτερικου, νομιζω χανεται η λυση αυτη για την αποστολη νομισματων, εκτος βεβαια εαν ειναι ποσοτητα απο αυτα και εχει βαρος.
Η διαφορα απο το συστημενο επιστολικο, για ενα νομισμα, δεν αξιζει πλεον τα μειονεκτηματα.(περισσοτερος χρονος, δεν στο φερνουν σπιτι, ειναι πιο β διαλογης τροπος.)
(01/08/17 18:29:19)sac Έγραψε: 2,60 το δέμα ενός κιλού (από 1,50 τα τρία κιλά)
2,62 το συστημένο 20 γρ.
(Τα επιστολικά τέλη δεν άλλαξαν.)
(01/08/17 18:43:08)haros Έγραψε: Με την αυξηση για τα δεματα εσωτερικου, νομιζω χανεται η λυση αυτη για την αποστολη νομισματων, εκτος βεβαια εαν ειναι ποσοτητα απο αυτα και εχει βαρος.
Στα 20 γραμμάρια χωράει ένα μικρό νόμισμα. Το δίευρο ζυγίζει 8,50 γρ. Ένα νόμισμα μας ουγγιάς 32 γρ.
Η επιστολή αρχίζει να συμφέρει αν πας σε άλλη υπηρεσία (ασφάλιση, αντικαταβολή).
Βέβαια, υπάρχει και η "βολή" να σου το φέρουν σπίτι κλπ.
Θα 'λεγα μάλλον ότι "εξορθολογίστηκαν" οι τιμές των δεμάτων.
(01/08/17 20:52:13)nestor34 Έγραψε: Για πες τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια, εγω δεν είμαι το φόρουμ.
Η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται τονίζεται, όταν η λήγουσα είναι μακρά.
Το 'χε πάθει κι ο Μυριβήλης, όταν υπηρετούσε στη Μεραρχία Αρχιπελάγους στον Α'ΠΠ. Είχε διορθώσει μια "οναμαστιστική απόλυτο" στην ημερήσια διαταγή και τον έβγαλαν στη σέντρα "επί παραποιήσει της ημερησίας διαταγής".
(01/08/17 21:03:46)sac Έγραψε: Η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται τονίζεται, όταν η λήγουσα είναι μακρά.
Μέγα λάθος που το αναπαράγουμε. Η προπαραλήγουσα όταν τονίζονταν πάντα έπαιρνε οξεία.
Το σωστό είναι πως η παραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται, όταν η λήγουσα είναι μακρά.
(Πάντα στην καθαρεύουσα: )
Όταν η λεξη ήταν "προπαροξύτονη" δηλαδή έπαιρνε οξεία στην προπαραλήγουσα, αν η λήγουσα στην κλίση γινόταν "μακρά", κατέβαινε ο τόνος (πάλι οξεία) στην παραλήγουσα.
ο άγγελος
του αγγέλου
στην περίπτωσή μας:
η εύκαμπτος
της ευκάμπτου
...
τις ευκάμπτους
Στη δημοτική δεν έχουμε πρόβλημα να πούμε "της εύκαμπτης", "του παίδαρου", "του Αθανασόπουλου".
(Συνήθως λέμε "του αγγέλου", σπάνια "του Αθανασοπούλου", ποτέ "του παιδάρου".)
Συμπληρωματικά, αν τα θυμάσαι:
Το "α" της κατάληξης των αρσενικών και θηλυκών πρωτόκλιτων ήταν πάντα μακρό. Των ουδετέρων ήταν βραχύ.
Το "οι" της κατάληξης των δευτερόκλιτων αρσενικών ήταν, κατ' εξαίρεση, βραχύ.
:-))))))))))))))))))))))))))))))))
Μου θύμισες τα νιάτα μου, πάλι...