1 λεπτο 1828 πλαστο

[coll]

Kυριε Ορφεα μην παρεξηγησετε την τελευταια παραγραφο που εγραψα, ωστε να μπητε στον κοπο.
Φυσικα και δεν ειναι της παρουσης , απλα θελω να πω θα ηταν κατι που με ευχαριστηση θα ακουγα απο κοντα.

Καλη συνεχεια
Σωτηρης

[orfeas]

Kυριε Ορφεα μην παρεξηγησετε την τελευταια παραγραφο που εγραψα, ωστε να μπητε στον κοπο.
Φυσικα και δεν ειναι της παρουσης , απλα θελω να πω θα ηταν κατι που με ευχαριστηση θα ακουγα απο κοντα.

Καλη συνεχεια
Σωτηρης

Aγαπητέ Σωτήρη,
συγνώμη που δεν μπορώ να συνδυάσω την φυσιογνωμία σου με το nick name σου. (Ισως να φταίει και το alzheimer της ηλικίας ).
Σέβομαι και δεν παρεξηγώ ποτέ την έκφραση ενός αιτήματος ή μιας άποψης έστω και αν είναι αντίθετη από την δική μου. Παρεξηγώ μόνο όταν κάποιος ανάγωγος προσπαθώντας να επιβάλλει, σώνει και καλά την άποψή του, το γυρίζει σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς, ειρωνείες και προσβολές.

Στο θέμα μας τώρα. Το 1963, χρειάστηκα για την δουλειά μου, μεταξύ άλλων και δύο ημισφαιρικά, διπλότοιχα καζάνια από χαλκό, διαμέτρου 95 cm. Μου σύστησαν το χαλκουργείο του Ρακιτζάκη (στην οδό Ηφαίστου στο Μοναστηράκι), στον οποίο ανέθεσα την κατασκευή πρώτα του ενός και σε περίπτωση επιτυχίας και του δεύτερου καζανιού.
Σαν πρωτοετής φοιτητής της χημείας τότε, είχα αρκετές κενές ώρες μεταξύ των μαθημάτων και αρκετές από αυτές τις εκμεταλευόμουν για επίσκεψη στο χαλκουργείο.

Ξεκίνησαν από ένα φύλλο χαλκού πάχους 1 cm το οποίο μόνο με σφυρηλάτηση έπρεπε να πάρει ημισφαιρική μορφή παχους 1-2 mm. Με σφυριά διαφόρων μορφών έκαναν για κάμποση ώρα την σφυρηλάτηση, μέχρι που ο χαλκός γινόταν τόσο σκληρός που δεν μπορούσε να δουλευτεί πια.
Eμπαινε στο καμίνι για κάμποση ώρα την οποία εκμεταλευόμασταν για καφεδάκι και συζήτηση.
Και φτού κι από την αρχή. Σφυρηλάτηση, καμίνι κλπ. Νέο το μυαλό τότε, απορροφούσε σαν σφουγγάρι τις γνώσεις που μου μετέδιδε απλόχερα αυτός ο θαυμάσιος χαλκουργός, αλλά κυρίως άνθρωπος, μαζί με τον βοηθό του τον κ. Νίκο.

Πέρασαν κάποιοι μήνες μέχρι να τελειώσει, με καθημερινή την αγωνία μήπως κάποια στραβο-σφυριά δημιουργήσει την παραμικρή ρωγμή και αχρηστευτεί το καζάνι. 90-95 % χειρονακτική εργασία.

Μετά από 10-15 χρόνια ο κ. Ρακιτζάκης και ο κ. Νίκος συνταξιοδοτήθηκαν. Το χαλκουργείο έκλεισε και την θέση του πήρε κατάστημα χάλκινων ειδών.

Το 1974 χρειάστηκα για άλλη χρήση, ένα παρόμοιο καζάνι, αλλά από ανοξείδωτο ατσάλι. Εντελώς διαφορετική τεχνική. Καμμιά σφυρηλάτηση, κανένα καμίνι. Μικρά κομμάτια μετάλλου κομένα φέτες, μορφοποίηση σε πρέσα, κόληση μεταξύ τους με argon και τρόχισμα των κολήσεων.

Καταχράσθηκα όμως την φιλοξενία του φόρουμ για πράγματα που δεν ενδιαφέρουν πολλούς.

Σωτήρη την Κυριακή πρωϊ θα κατέβω στο γνωστό καφέ. Αν βρεθούμε θα πούμε περισσότερα

ορφεας

[coll]

Σας ευχαριστω που μπηκατε τελικα στον κοπο.
Μαλιστα σας εχω στηλει και ενα π.μ για να μην καταχραστω κι εγω τον χωρο που αφορα αυτο το πλαστο μονολεπτο