20 δρχ. 1833

[Hannibal]

Πολύ ωραία νομισματική κουβέντα από όλους, άσχετα αν περιπλέκει διαρκώς τα ζητήματα και δημιουργεί και νέα ερωτηματικά.

Για να συνεισφέρω και εγώ σε αυτή έχω να αναφέρω πως. κάποια χρυσά εικοσάδραχμα έτυχε να τα αγοράσω από γνωστό σαράφη της Αθήνας στην τότε τιμή της μισής λίρας, όλα ήταν χωρίς μίσχο. Σε μία συζήτηση πριν χρόνια με κάποιον συλλέκτη παλαιό, χαχαχα , όταν υπήρξε κάποια σχετική αναφορά για τα 20δραχμα μου είπε, με τόνο ειρωνικό, να αγοράζω όσες γνωστές κόπιες βρεθούν στον δρόμο μου γιατί κάποια στιγμή και αυτές θα τις περνούν για γνήσια κομμάτια.

(Hannibal, κάποια στιγμή ξεκινήσαμε μια κουβέντα για αυτό το νόμισμα, όπως βλέπεις τα επιχειρήματα "πέφτουν στο τραπέζι"και θα συνεχίζουν για πολλά χρόνια ακόμα )

Μιχάλη έχεις απόλυτο δίκιο!
Αυτή η συζήτηση δεν θα σταματήσει ποτέ, για τον απλούστατο λόγο ότι ελλείψει αδιάσειστων στοιχείων, από πέραν της μίας πηγές, όσοι διαθέτουν, θέλουν να αποκτήσουν ή εμπορεύονται νομίσματα της μίας ή της άλλης ποικιλίας
θα επικαλούνται ακριβώς αενάως την έλλειψη των στοιχείων αυτών για να ισχυρίζονται ότι το νόμισμα που έχουν, επιθυμούν ή πουλούν είναι αυθεντικό, ανεξαρτήτως του εάν έχει μίσχο ή όχι.

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή και τις 16 σελίδες των σχολίων και προσωπικά έβγαλα το συμπέρασμα ότι αδιάσειστες αποδείξεις για την πλαστότητα της μίας ή της άλλης ποικιλίας δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν όμως πλήθος ενδείξεων, της μίας ή της άλλης μορφής (εκθέματα σε μουσεία, μελέτη Υπουργείου Οικονομικών, συχνότητα εμφάνισης στην αγορά της μίας και της άλλης ποικιλίας, χαρακτηριστικά χάραξης εκάστης ποικιλίας κ.ά.), που εμένα προσωπικά με οδηγούν στα εξής συμπεράσματα:

Πρώτον:
α) Τα 958 νομίσματα με μίσχο είναι σίγουρα γνήσια και είναι τα πρώτα που κόπηκαν, με παραγγελία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, στο νομισματοκοπείο του Μονάχου, το οποίο είχε σύγχρονα μηχανήματα κοπής.
Αυτός είναι ο λόγος που τα νομίσματα με μίσχο δεν είναι μόνο ότι έχουν μίσχο, αλλά συνολικά πολύ υψηλή ποιότητα κοπής (εμφανής μίσχος, μπίλιες, γράμματα, οδόντωση), το οποίο νομίζω διαλάθουν της προσοχής πολλών φίλων, καθώς επικεντρωνόμαστε στη συζήτηση αποκλειστικά στους μίσχους!
β) Αυτός είναι ο λόγος που το νόμισμα στο μουσείο του Μονάχου είναι με μίσχο (είναι προφανές ότι μπόρεσαν και κράτησαν ένα απ'τα νομίσματα που αυτοί οι ίδιοι έκοψαν για το Μουσείο τους).
γ) Αυτός είναι ο λόγος που μόνον η συγκεριμένη κοπή αναφέρεται στη μελέτη του Υπουργείου Οικονομικών, διότι προφανώς θα πρέπει να έγινε διακρατική συμφωνία μεταξύ συναρμόδιων Υπουργείων των δύο χωρών, παραγγελία και έμβασμα κεφαλαίων για την εκτύπωση των νομισμάτων.
Και ασφαλώς, όσο διαλυμένο και σε εμβρυακή κατάσταση και αν ήταν το ελληνικό κράτος, είναι βέβαιο ότι υπεγράφησαν διεθνείς συμβάσεις οι οποίες θα είναι αρχειοθετημένες και τις οποίες χρησιμοποίησε στη μελέτη του το Υπουργείο Οικονομικών.
δ) Αυτός είναι ο λόγος που η συγκεκριμένη ποικιλία εμφανίζεται πολύ σπανιότερα στην αγορά (τα 958 τεμάχια είναι πολύ λιγότερα απ'τα 17.550)

Δεύτερο:
α) Κατά πάσα πιθανότητα (αλλά όχι με βεβαιότητα) μετά την προμήθεια μεταχειρισμένου μηχανολογικού εξοπλισμού, το 1940 περίπου, κόπηκαν στην Ελλάδα, με κουρασμένες μήτρες, από μεταχειρισμένο εξοπλισμό επιπλέον νομίσματα, περίπου 17.500.
Η προμήθεια του μεταχειρισμένου μηχανολογικού είναι μάλλον βέβαιη και κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη και μεταχειρισμένων μητρών.
Το λέω αυτό (για τις μήτρες) διότι αν οι μήτρες ήταν ελληνικής κατασκευής, στην Αθήνα, δεν θα είχαν κανένα λόγο να κατασκευάσουν μήτρες με προγενέστερη ημερομηνία, αλλά θα έφεραν σύγχρονη ημερομηνία (π.χ. 1940, 1942 κ.λ.π.)
β) Τα νομίσματα αυτά λοιπόν κόπηκαν μεταγενέστερα του '33, αλλά με τις κουρασμένες μήτρες του '33 και από μεταχειρισμένο εξοπλισμό, οπότε είναι μεν αυθεντικά, διότι κόπηκαν από την επίσημη αρχή, αλλά δεν έχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αρχικών 958 που κόπηκαν από καινούργιες μήτρες και από σύγχρονο εξοπλισμό στο Μόναχο.
Αυτό συνάγεται απ'το γεγονός ότι έχουν συγκεκριμένα στοιχειώδη ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία παραπέμπουν σε κοπή νομισματοκοπείο, όπως το γεγονός ότι είναι πρεσαριστά και όχι χυτά, έχουν ομοιόμορφο (μη έκκεντρο) χτύπημα που όλοι ξέρουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί από παραχαράκτες, αλλά παράλληλα έχουν ατέλειες κοπής, όπως απουσία μίσχου, μη ομοιόμορφου σχήματος μπίλιες στο beading, ασθενής (επίπεδη) οδόντωση κ.λ.π.
γ) Το νόμισμα στο Βρετανικό Μουσείο είναι χωρίς μίσμο και αποκτήθηκε μετά το 1940, πράγμα που σημαίνει ότι:
- αποκλείεται να έμπαινε ζήτημα παραχάραξης εκείνη την εποχή λόγω συλλεκτικής αξίας (ήταν σύγχρονο, άρα τι συλλεκτική αξία μπορεί να αποκτήσει,
- Δεν είναι κατά τη γνώμη μου τυχαίο ότι συμπίπτουν ταυτόχρονα δύο στοιχεία, ότι δηλαδή αποκτήθηκε μετά την απόκτηση του μεταχειρισμένου και "κουρασμένου"  εξοπλισμού από το ελληνικό κράτος και ταυτόχρονα δεν έχει μίσμο.
δ) Δεν είναι τυχαίο που στη φωτογραφία του πιστοποιημένου από την PCGS νοσμίσματος εικονίζεται ένα πραγματικά πανέμορφο νόμισμα, πράγμα που σημαίνει ότι αποκλείεται να είναι κάλπικο, αλλά δεν έχει μίσχο.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το νόμισμα είναι γνήσιο ασφαλώς , αλλά είναι απ'την μεγάλη παρτίδα (17.550 τεμάχια) που κόπηκαν με "κουρασμένες" μήτρες (=έλλειψη μίσμου), από τον μεταχειρισμένο εξοπλισμό στην Αθήνα.
ε) Το γεγονός ότι για τα 17.550 κομμάτια δεν γίνεται αναφορά στη μελέτη του Υπουργείου Οικονομικών, μπορεί εύκολα να το κατανοήσει όποιος έχει αχοληθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη γραφειοκρατία του ελληνικού δημοσίου.
Το ελληνικό δημόσιο τις περισσότερες φορές κρατάει πληρέστερα και λεπτομερέστερα στοιχεία για τις σχέσεις, συναλλαγές και συμφωνίες με ξένα κράτη, για λόγους προστασίας της εικόνας και των διεθνών , πολύ μεγάλης αξίας, υποχρεώσεων του κράτους, απ'ότι κρατάει για ζητήματα αποκλειστικά εσωτερικού ενδιαφέροντος.
Όσοι ενδεχομένως έχουν ασχοληθεί με το θέμα των γερμανικών κατοχικών δανείων, αντιλαμβάνονται απόλυτα τι εννοώ...!

Συνδυάζοντας, ως παζλ, όλα τα στοιχεία - ενδείξεις (και όχι -επαναλαμβάνω- αποδείξεις) καταλήγω προσωπικά στο συμπέρασμα ότι και οι δύο ποικιλίες είναι γνήσιες, απλώς τα λίγα πρώτα (958) είναι με μίσχο και κόπηκαν στο Μόναχο (γι'αυτό και εμφανίζονται σπανιότερα στην αγορά) και τα πολλά μεταγενέστερα (17.550) κόπηκαν στην Ελλάδα.

Επαναλαμβάνω ότι το συμπέρασμα είναι αυστηρά προσωπικό, βάσει του τρόπου που εγώ συνδύασα και ερμήνευσα το πλήθος των πληροφοριών που παρατέθηκαν στη συζήτηση.

Προσωπικά, το μόνο στοιχείο που θα με έκανε να ανατρέψω την άποψή μου , θα ήταν η εμφάνιση -επιτέλους!- του περιβόητου φακέλου 805 των βαυαρικών αρχείων, με την παρουσίαση στοιχείων που θα ανέτρεπαν τα δεδομένα.

Το θέμα το παρακολούθησα και το παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον και προσοχή , διότι επιθυμώ κάποια στιγμή να αποκτήσω ένα τέτοιο νόμισμα, διότι είναι το αγαπημένο μου...!