Δημ/σία με σπάνια ελληνικά νομίσματα

[digo]

Συμφωνώ Νίκο μου, το θέμα είναι ποσοτικό. 

Η σημερινή γνώση έχει εκλογικεύσει αρκετά τις τιμές, με αρκετές εξαιρέσεις.
Τότε, η γνώση, η βιβλιογραφία, η πληροφόρηση κλπ ήταν αρκετά χαμηλά και οι εξαιρέσεις ήταν πολλαπλάσιες.
Και προς τα πάνω και προς τα κάτω. 

Και για τις φωτό είχαμε και θέμα ποσοτικό. Εχω δημοπρασία με φωτό κοινού 5 δρ 1975 (λόγω διεθνων συλλεκτών Crown size). Στην ίδια δημοπρασία, ασημένια 1 δρ και 2 δρ 1915 Essai. Μία μονο φωτό με τον εμπροσθότυπο των 2 δρ (ποιος νοιάζεται για ελληνικά φραγκο-δίφραγκα ?  )

ορφεας

Η έλλειψη της μετάδοσης της γνώσης και ο πολύ μικρός αριθμός των Ελλήνων συλλεκτών που μάθαιναν εκ των προτέρων για τέτοιες δημοπρασίες, όπως ο Ορφεας, ο αείμνηστος Θ.Πιτιδης και κάποιοι άλλοι, τους έδινε την δυνατότητα όχι μόνον να κάνουν τσιμπούσι μεταξύ τους σε τέτοιο θησαυρό Ελληνικών λότων αλλά και με τυχόν προ-συμφωνίες ώστε να μην χτυπιούνται μεταξύ τους. Κι ακόμα και λοτα που ίσως να μην ήθελε η να μην χρειαζόταν κανεις για την συλλογή του, κι αυτά κάποιος η κάποιοι τα σκούπιζαν για πολύ χαμηλές τιμές και μετά τα διοχέτευαν στην Ελλάδα. Απ’οσο γνωρίζω την προσωπικότητα του Ορφέα κι από αυτά που μου έχει πει, εκείνος επωφελείτο μεν της γνώσης και παρουσίας του στην δημοπρασία (άρα καρφί δεν του καιγόταν αν είχε η όχι φωτογραφίες του φραγκοδιφραγκου του 1915), αλλά έπαιρνε ο,τι αυτός ήθελε χωρίς συμφωνίες πριν φτάσουν στην αίθουσα.

Επίσης και εμένα μου έκανε εντύπωση ο αριθμός σε πολλαπλά νομίσματα, ιδίως χρυσά αλλά και κάποιες απίστευτες  σπανιότητες, όπως το χρυσό σετ του 1954 που αρχίζω να αναρωτιέμαι αν είναι αυτό που βρίσκεται σε γνωστό μαγαζί της Αθήνας εδώ και δεκαετίες.

Τέλος, με εντυπωσίασε η υπέροχη σειρά μεταλλίων του Lange.