ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ

[digo]

Ευχαριστώ Γιώργο και Νίκο. Εσυ Γιώργο είσαι και φωτογράφος περιωπής και γνωρίζεις τα κόλπα. Τι υπό γωνία τα έβαζε, τι διπλα φώτα απαραίτητα βέβαια κι είχε φτιάξει ένα μικρό φωτογραφικό θάλαμο με το στρογγυλό τραπέζι της τραπεζαρίας και δυο κοινά αρχιτεκτονικά φώτα που του πήγα με εύκαμπτο βραχίονα και μπλε βιδωτες λάμπες τότε, (λευκό φως) που μου είπε ότι ήταν ο,τι έπρεπε. Η δε φωτογραφική του μηχανή ήταν αξίας $50 και μη σκεφτείτε ότι σήμερα θαχει παραπάνω, το αντίθετο, σήμερα και να στη χαρίσουν δεν την παίρνεις. Ο φακός ήταν κοινός, πατούσες ένα κουμπάκι και έβγαινε κάτι εκατοστά πιο έξω, ζουμ και καλά. Είχε βέβαια και τρίποδο. Σεμνός σε όλα του!

Κάποτε του είπα ότι από τότε που μεγάλοπιάστηκε, οι φωτογραφίες και ο λοιπός πανάκριβος εξοπλισμός πιανουν η χρωμα, πατινα και σούπερ λεπτομέρειες, η λούστρο, και τα δυο εξίσου όμως σχεδόν αδύνατον. Συμφώνησε αμέσως.

Ευχαριστούμε Δημήτρη που μοιράζεσαι την όμορφη αυτή ιστορία μαζί μας! Έχουμε συναντηθεί τόσες φορές, μου έχεις πει τόσα πολλά, αλλά είναι η πρώτη φορά που μαθαίνω για την ιστορία σου με το Φιλ. Είσαι ένα μικρό λαγωνικό και μπράβο σου!
Για τις φωτογραφίες δεν το συζητάω, φοβερές!

ΥΓ. Ιονικό proof μέσα από slab δεν βγαίνει φωτογραφία. Ή μάλλον βγαίνει αλλά δεν δείχνει τιποτα...

Και γιατί δεν βάζεις τα Cert numbers τουλάχιστον των Pcgs που έχεις.... και ξέρεις ποια λέω να τα δεις σε όλο τους το μεγαλείο; Trueview ήθελα και αντί να τα πάρω στη Νέα Υόρκη τον Ιανουάριο του 2008, τα πήρα τελικά στο Βερολίνο το Μάρτιο, όπου είχαν φέρει 20 κουτιά με πανάκριβα χρυσά νομίσματα των μεγαλύτερων οίκων δημοπρασιών, αλλά οι Γερμαναραδες ήθελαν ταυτοπροσωπία, και μιλάμε πήγα μαζί με τον τότε ΠΡΟΕΔΡΟ της pcgs, τον Ron Guth, που μετά από αυτή τη γρήγορη, ξαναπεσε με τα μούτρα στα ακαδημαϊκά του, είναι ο ιδρυτής και κύριος διαχειριστής των coinfacts της Pcgs. Κινούμενη Britannica νομισματων.