EGYPT.

[digo]

Θανάση έχω σκάσει που δεν βρίσκω τη φωτογραφία της λίρας του 1942, μιας λίρας που κυκλοφορησε σχεδόν καθ’ολη τη διάρκεια του Β παγκόσμιου πολέμου, εξ ου και οι 5 διαφορετικές υπογραφές, οι διοικητές της Τράπεζας άλλαζαν, η λίρα έμενε.  Φανταστείτε λοιπόν το Καιρο και την Αλεξάνδρεια εκείνη την εποχή , πόσους διπλούς και τριπλούς κατασκόπους είχε, πόσες Ελληνικές οικογένειες (συμπεριλαμβανομένης και τμήματος της δίκης μου), χωρια η Βασιλική, πόσες femmes fatales, ποσα καμπαρέ, πόσοι πολεμικοί ανταποκριτές, τι πόλεις ήταν για αυτά τα 4-5 χρόνια, τι να μας πει η Νέα Υόρκη τώρα η το Σικάγο, το τελευταίο απασχολημένο τότε με την έκδοση των θρύλων των rhythm and blues όπως απεικονίζονται στο φιλμ Cadillac Records του 2008. 

Ποσα χέρια θα άλλαξαν αυτές οι λίρες, και ΤΙ χέρια, μπορεί κι ο ίδιος ο Ρομμελ η ο Μοντγκόμερι να έπιασαν την ίδια λίρα. Παρά την αδυναμία μου στα ακυκλοφορητα χαρτονομίσματα, αυτό το κομματι θα το ξαναγορασω σε Fine-Very Fine, αλλά προσεκτικά ψαγμένο: φαντάζεσαι να έχει επάνω υπογραφές με μελάνι από τότε πρωταγωνιστές της πρώτης γραμμής στην Αφρική; Τι πληρώθηκε με τέτοιες λίρες, πόσες στοίβες από τέτοιες μάζευαν οι χαρτοπαίκτες κάθε βράδυ που λήστευαν τα κορόιδα, αν και μόνο για κορόιδα δεν ήταν το Καιρο τότε....

Ένα Αιγυπτιακό χαρτονόμισμα ήταν που με παρότρυνε να διαβάσω το βιβλίο «η αυτοκινητιστική λεσχη της Αιγύπτου», ένα βιβλίο που ελάχιστα έχει να κάνει με αυτοκίνητα ,όσο δηλαδή και η λεσχη. Ένα βιβλίο που γκρέμισε τον Φαρουκ στα ματια μου από τον «αγαθιάρη» και σπάταλο ευτραφή πλευμποι και συλλέκτη, σε ένα τύραννο που πραγματικά τη γλύτωσε φτηνά (είχε κι αυτός κι ο πατέρας του Τουρκική καταγωγή, μόνον Αιγύπτιοι δεν ήταν), και δεν τόνε λιντσάρανε στο τέλος.

Θα δανειστώ εδώ μια φωτογραφία από το eBay η από οπουδήποτε για να ξέρουμε για τι μιλάμε, τον Τουταγχαμωντα έχει μπροστά, αλλά τέτοιες ιστορίες δεν είναι που είναι το αλατοπίπερο του ενδιαφέροντος του συλλεκτισμου;