5 ΔΡΑΧΜΕΣ ΚΡΗΤ. ΠΟΛ. Νο 2

[digo]

Δημήτρη μου,

Θα προσπαθήσω να μαζέψω λίγο τα πράγματα, όσον αφορά το 5 δρ του Baron, (που δεν ανήκε στην συλλογή Ρωμανού), λέγοντάς σας την ιστορία του, που την ξέρω από πρώτο χέρι
 
1.      O Ρωμανός, από όσο θυμάμαι, είχε μία  μέτρια συλλογή......
..........
Κρητικά 5 δρ είχε 2 κομμάτια χωρις slab, ένα  F+ και το άλλο AU
 
2.      Τον χειμώνα 2000-2001 στο Λονδίνο, ο μακαρίτης φίλος μου Δ. Λουλακάκης μου πρόσφερε το 5 δρ λέγοντάς μου ότι είναι το καλύτερο που έχει δεί, αρχίζοντας από 15.000 GBP και φτάνοντας στις 12.000 GBP. Δεν το πήρα, γιατί από ότι μπορούσα να θυμόμουν αδρά, είχα ένα περίπου της ίδιας ποιότητος. Ετσι, μου το έδωσε για να το παραδώσω στον ιδιοκτήτη του, που ήταν κοινός μας φίλος.
Μετά 4-5 ημέρες το πήγα στον ιδιοκτήτη του, ο οποίος μου είπε να το κρατήσω για 6-7 μήνες και εάν δεν το μετανοιώσω εν τω μεταξύ, να του το επιστρέψω τον Αύγουστο που θα ερχόταν για διακοπές στην Ελλάδα.
Εχοντάς το 6-7 μήνες δίπλα-δίπλα με το δικό μου, είχα την άνεση να διαπιστώσω ότι πράγματι ήταν μισό-ένα κλικ καλύτερο από το δικό μου. Και όμως, καλώς ή κακώς, αποφάσισα και το επέστρεψα.
Το καλοκαίρι του 2004, μου είπε ο ιδιοκτήτης ότι το έδωσε στον Baron για να βγεί στην δημοπρασία του τον Νοέμβριο του 2004. Πήγα και παρακολουθήσαμε μαζί αυτή την δημοπρασία. Εκκιν. 12.000 SFR Πωλ. 17.500 SFR (8.000-12.000 Euro)
 
Aπό εκεί και πέρα η ιστορία του σας είναι γνωστή. Δηλ δεύτερη φορά στον Baron, Heritage κλπ
 
ορφεας
Υ.Γ.  Αλλο ένα καταπληκτικό 5 δρ, που είχε κλέψει την παράσταση, είχε εκθέσει ο επίσης φίλος μου Γ. Γεωργιόπουλος, σε μιά εκδήλωση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Ε.Ι.Ε.) το 2002

Συγνώμη βρε Ορφέα μου, αλλά να τα προβλήματα του να μην τα έχεις δει από κοντά , και να βασίζεσαι στις φωτογραφίες........

Απ’οτι κατάλαβα, ο Ρωμανός ήταν ο κοινός φίλος εσένα και του Δημήτρη του Λουλακακη, και είχε ΔΥΟ Κρητικά ταλληρα. Εάν το πρώτο του ήταν το Fine +, δυσκολευομαι πραγματικά να πιστέψω ότι είναι αυτό που έβαλε ο Παναγιώτης! Μόνον για Fine plus δεν μου δειχνει, πάντα από τις φωτογραφίες. Εκτός κι αν κάνει λάθος στην προέλευση ο Παναγιώτης η οι φωτογραφίες τελικά λένε μόνον πολλά ψέματα.

Διότι , δεν μας ειπες που πουλήθηκε το πρώτο Κρητικό ταλληρο, στον Καραμήτσο; Η μπορεί ο Παναγιώτης να απαντήσει εδώ, χωρίς ούτε τιμές ούτε τίποτα, αν όμως πουλήθηκε πράγματι στον Καραμήτσο το 2004 και αγοραστής ήταν ο Παναγιώτης, υπάρχει κάποια διαφωνία (εκ μέρους μου) ως προς την κατάσταση, χωρίς να αμφισβητώ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ τα λεγόμενα σου, ούτε όμως και την εκτίμηση του Γιώργου.Εμένα μου δείχνει σαφώς καλύτερο από Fine plus. Ίσως με επηρεάζουν και τα πανέμορφα χρώματα του, αλλά τα φυσικά χρώματα, είναι μέρος του eye appeal και κατ’επεκταση και της τιμής που διατίθεται να πληρώσει κάποιος. 

Γι αυτό λοιπόν, μην ξεχνάτε, ότι ΒΑΘΜΟΣ Αμερικανικός = χρήματα (τιμή) και ΟΧΙ τεχνική κατάσταση.

Και εάν το δεύτερο , ήταν αυτό που βγήκε πρώτη φορα το 2004 και δεύτερη φορα (δεν θυμάμαι την ακριβή χρόνια, δεν έχω τον κατάλογο) πάλι στον Baron, με τιμή πώλησης (στο περίπου, είπαμε δεν έχω τον κατάλογο, αλλά η φωτογραφία θα μου μείνει αξέχαστη), τα CHF 50000, το οποίο πιστοποιήθηκε και είτε πουλήθηκε εικονικά είτε όχι στο Heritage  πάλι εκεί κοντά, στα €50000 δηλαδή, (περίοδος που το Ελβετικό φράγκο σχεδόν άγγιζε σε αξία το ευρώ, ναναι καλά ο Βαρουφακης που με το Grexit κατάφερε και έσπασε την έως τότε ισοτιμία €1=€CHF 1.30) , από τα $17500 που είχε πωληθεί το 2004, τότε τι SP65 η έστω και MS64+ όπως το εκτίμησε ο Γιώργος που το είδε κι αυτός από κοντά όπως και του Λισνερ? Έχουμε  τεράστια απόκλιση βαθμών και φωτογραφιών.

Αλλά βέβαια οι εκτιμήσεις βαθμών είναι πολύ προσωπικό θέμα έτσι; Όταν έγραψα ότι «δικαιωματικά» αυτό το ταλληρο έπρεπε να είχε καταλήξει στην συλλογή σου Ορφέα, ενθυμούμενος (και σε κάτι τέτοια να ξέρεις είμαι πολύ οπτικός τύπος) την ΜΟΥΣΕΙΑΚΗ τριπλέτα των 3 μικρότερων αξιών , άποψη μου ήταν ότι το δεύτερο και καλύτερο ταλληρο του Ρωμανου, θα έδενε και λόγω κατάστασης και λόγω χρώματος σαν ΛΕΓΚΟ το σετ των 4 Κρητικών νομισματων αυτών.

Τέλος πάντων, φιλολογίες είναι αυτές για να περνάει η ώρα. 

£12000 το 2001 δεν ήταν λίγα χρήματα, και βέβαια λαμβάνοντας υπ’οψιν την σπανιότητα του, (συγνώμη εδώ αλλά βαρέθηκα να βλέπω ΔΗΘΕΝ F και VF, δηλαδή με αλλά λόγια Good-Very good, εγώ ο ίδιος σας είπα ότι το AU53 που ήταν το πρώτο μου ταλληρο, ήταν ένα αξιοπρεπές VF, που όμως δεν άντεχα να βλέπω και το αντάλλαξα στο pits fytili με ένα όμορφο χρωματιστό και με γνήσια πατινα 1901 18 πιάστρo Κυπριακό XF, με τον μακαρίτη τον Θοδωρο Πιτιδη),
 η πολλαπλάσια (x4 με x5) τιμή του στην τελευταία εμφάνιση του, είτε αυτή θεωρήσουμε ότι είναι του Baron τη δεύτερη φορα, είτε του Héritage πιστοποιημένο, αντικατοπτρίζει σχετικά σωστά την γενική αρχή, «ο,τι πληρώσεις παίρνεις».

Για άλλη μια φορα, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση, με τις γνωστές σου εγκυκλοπαιδικές γνώσεις , και το άρτιο αρχείο σου, που βάζει όπως σωστά επισημαίνεις κάποια πράγματα στην θέση τους κι έτσι δεν γίνεται η ιστορία ένα χαλασμένο τηλέφωνο , με κάθε μεταγενέστερη διήγηση (φυσικά ανάλογα και ποιος την κάνει, ο νοών νοείτο).