Δοκιμαστικοί Δίσκοι 10 και 20 Λεπτών

[digo]

Το SP δεν σημαίνει δοκίμιο, αλλά μια κοπή, που μοιάζει τα μέγιστα με προυφ, η οποία όμως ,κατά την άποψη κάποιων graders υστερούν κατ’ελαχιστον από τα προυφ. Παρά ταύτα, στον Γεώργιο Α ειδικά, αλλά και στην μοναδική (πρώην) πιστοποιημένη proof κουκουβάγια (ταλληρο Αθηνών 1833), η μια εταιρεία τα ονομάζει PR, και η άλλη SP. Οι συλλογές των Heaton και King Norton mints είναι γεμάτη από ζευγαράκια SP , που τα 2 νομισματοκοπεία έκοψαν με ειδικά προετοιμασμένες μήτρες, σχεδόν για κάθε νόμισμα που έκοψαν τον 20ο αιώνα για τουλαχιστον 89 χωρες και τα οποία προοριζονταν για την συλλογή των δυο νομισματοκοπείων, οι οποίες πουλήθηκαν και μεταπωλούνται ακόμη στην δευτερογενή αγορά.

It contains a handful of different patterns and uniface trial pieces but the vast majority of the coins are what I would describe as being currency examples in choice condition where it is obvious that special efforts had been made to include the initial pieces struck from new polished dies. These pieces are worthy of the description of being called SPECIMENS. I suspect that this term originated from a previous disposal of a collection belonging to the Birmingham Mint in 1974. These coins were only marginally inferior to a full blown proof and were of exceptional quality with tremendous eye appeal. They required a new term to describe them and help explain why they attracted a considerable premium over a normal currency strike. So if you excuse the pun the word SPECIMEN was coined.


Και το MS πολύ σωστά δεν σημαίνει αμιγώς ακυκλοφόρητο. Για άλλη μια φορα,όπως αναφέρεται σε οποιονδήποτε οδηγό η βοήθημα κατανόησης του συστηματος αξιολόγησης των Αμερικανών, που είναι μια εξελιγμένη έκδοση της Sheldon scale ,η οποία είχε βγει αποκλειστικά και μόνον για τα cents and half cents ....αλλά τροποποιήθηκε και για τα υπόλοιπα, είναι μια κλίμακα που προσδιορίζει όχι την κατάσταση αλλά την οικονομική αξία και γι αυτό όταν ένα νόμισμα αξιολογείται ως details οι εταιρείες τονίζουν ότι σε αυτά τα νομίσματα δίνουν μια γενική εικόνα της κατάστασης ,νιπτουν τας χείρας τους ως προς την αξία τους και αφήνουν τους συναλλασσόμενους να καταλήξουν στην δικαιότερη τιμή. Αυτά αναγράφονται στα ψιλά γράμματα των ορισμών των βαθμών στις ιστοσελίδες τους.

Συγνώμη για την παρένθεση, αλλά πολλές φορές έχω δει να γράφονται ανακρίβειες ως προς το σύστημα βαθμολόγησης 0-70. Όλη η ιστορία ξεκίνησε όταν ο δρ Sheldon είχε την φαεινή ιδέα να πει, ότι ένα άπιαστο στην κυριολεξία cent όπως βγήκε από το νομισματοκοπείο, κοστίζει 70 φορές παραπάνω από το ίδιο cent αλλά σε τόσο φθαρμένη κατάσταση που να μην διαβάζονται τα γράμματα και να μην διακρίνεται ούτε καν το περίγραμμα της οποιας παράστασης έχει (Poor 1) με 5-6 ενδιάμεσες καταστάσεις , οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν σε 18 βαθμούς (1,2,3,5,8,10,12,15,20,25,30,35,40,45,50,53,55,58) για τα κυκλοφορημενα κι άλλους 11 για τα ακυκλοφορητα, πριν εμφανιστεί και το συν..... (+)...αλλά η βασική αρχή ότι ο βαθμος ισον χρηματική αξία παρέμεινε αυτούσια.

Που να ήξεραν τι θύελλα θα ακολουθούσε....