Δύο δραχμές Γεωργίου Α.

[digo]

Και θυμήθηκα και κάτι ακόμη.

Η προπολεμική Αλβανία, η Αλβανία του βασιλιά Zogu , έκοψε παρά πολλά χρυσα 100ρικα (σαν τα δικά μας, μια ουγκια), όλα Ιταλών χαρακτών και μάλιστα κάποια προσχέδια εστάλησαν πίσω γιατί ήταν πολύ ιταλικά και τα αλβανοποίηςαν κάπως, για μια χώρα τόσο μικρή και τόσο φτωχή. Πολλά, σπάνια και ορισμένα εξ αυτών πολύ τσουχτερά.

Το αξιοπερίεργο όταν δεν ξέρεις στην αρχή, είναι ότι με εξαίρεση κάποια δοκίμια (prova), η τεράστια πλειοψηφία τους είναι 61-62, κάτι που πραγματικά δεν βλέπεις πουθενά άλλου. Αυτό συνέβη γιατί ο βασιλιάς που βαρέθηκε η τσακώθηκε η φοβήθηκε την εξάρτηση από την Ιταλία και την επικείμενη εισβολή του Μουσολινι, κρύφτηκε στο εξοχικό του για λίγο και το 1938, παίρνοντας μαζί του σχεδόν όλα τα αποθέματα του Κρατικού χρηματοκιβωτίου, σε Αλβανικά 100ρικα κατά το πλείστον, τα έβαλε σε τσουβαλενιουε σάκους, τους φόρτωσε σε λίγα μουλάρια και ξεκίνησε τη φυγή του από τα βουνά, ένας θεός ξέρει από που. Και πέραν της πολυήμερης φυγής του σε ορεινούς «δρόμους» με τα μουλάρια, φαντάζομαι θα υπήρξαν και ευτράπελα, θα έπεσε κανα τσουβάλι η θα τρύπησε και θα τα μάζευαν από κάτω, αν δε σκοτώθηκε και κανα μουλάρι , και αυτός είναι ο λόγος που τα νομίσματα αυτά σήμερα στην ολότητα τους σχεδόν δεν υπάρχουν απλά σε βαθμούς πάνω από 62.

Να άλλος ένας λόγος που ακριβά νομίσματα δεν πιανουν πάνω από 62 βαθμό χωρίς όμως να κυκλοφόρησαν κιόλας, έτσι ανεκδοτικά το είπα αυτό και υπερτονίζοντας άλλη μια φορα την άποψη του Lary που λέει ότι μπούσουλας για οριακούς βαθμούς δεν υπάρχει στ’αληθεια, όλα αυτά που ειπώθηκαν παίζουν ρόλο, η διάθεση, κούραση, ικανότητα του grader, το coindoctoring, και πολλά αλλα που ειπώθηκαν ήδη.