ΣΕΤ LOS ANGELES 1984.

[digo]

Από τα πιο ενδιαφέροντα αναμνηστικά για Ολυμπιακούς είναι αυτό του Ελσινκι, νομίζω 1952 και νομίζω χειμερινοί, αλλά σχετικά σπάνιο κι ας μην υπάρχει χρυσό. Δεν θυμάμαι καν αν είναι κι ασημένιο η χαλκονικελινα.

Τα χειρότερα που οι έμποροι τα παίρνουν κάτω από μέταλλο (συγκριτικά με το ποσο πληρώνουν το γραμμαριο στις λίρες πχ, που θεωρούνται και δικαιως μετρητά στην ουσία) είναι αυτά του Καναδά, της Μόσχας που δεν έμαθε τίποτε από το πάθημα του Καναδά και στο περίπου όλα τα υπόλοιπα έκτοτε με αποκορύφωμα τα «δικά μας» του 2004 , που προ της ανόδου του χρυσού, εκεί ως το 2019 πουλιοντουσαν για μέταλλο και δώρο η luxurious ξύλινη κασετίνα (και τα 6 χρυσα αλλά και τα 12 ασημένια για μέταλλο).

Τα Πανευρωπαϊκά επίσης πάνε για μέταλλο, εκτός κι αν κάποιος έχει Ιώβεια υπομονή και βρει πρόθυμο και νεοεισερχόμενο συλλέκτη να τα πληρώσει κάτι παραπάνω. 

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν αγοράζουμε κάτι που μας αρέσει, εμένα πχ με ξετρέλαινε πάντα το μικρό χρυσό της 3ης σειράς (της «ακριβότερης» όταν ακόμα είχαμε δραχμες) με την Νίκη της Σαμοθράκης και το έχω μεμονωμένο στο κουτί του, με το πιστοποιητικό ΤΤΕ αλλά ΚΑΙ το πιστοποιητικό του Γύρα! Έχει στο περίπου η ακριβώς όσο χρυσό έχει κι ένα 20δραχμο, 20φραγκο, 20λιρο της Λατινικής Ένωσης, δλδ 6.45 γραμμάρια μικτό η κάπου εκεί.

Σαν επένδυση (ως φτηνός χρυσός και μάλιστα προυφ), τα μεγαλύτερα βέβαια είναι καλύτερα. Και τα εξη μαζί αθροίζονται στο περίπου όσο δυο ουγγιες χρυσό  (μεικτές, 0.900).