HALF DOLLAR 1926 OREGON TRAIL

[digo]

Από τα ωραιότερα Αμερικανικά μισοδολλαρα της σειράς 50 types. Η σειρά έχει 50 διαφορετικα σχέδια, αλλά μπορεί κανεις να τα συλλέξει και με ημερομηνίες γιατί ενώ τα περισσότερα από αυτά βγήκαν μόνο μια φορα , το Oregon Trail, από τα ωραιότερα, έχει 5-6 η και περισσότερα με διαφορετικές ημερομηνίες και mintmark και το ίδιο συμβαίνει και με κάποια αλλά (πχ το Τέξας, το Booker T κλπ).

Έχω προσπαθήσει να την μαζέψω αυτή τη σειρά. Τα μισοδολλαρα αυτά είναι όλα ανεξαιρετως αναμνηστικά, και για να γίνει αυτό αντιληπτό τότε στο κοινό, η τιμή αγοράς τους ήταν ένα δολλαριο και όχι μισό. Οι ημερομηνίες τους από το πρώτο ως το τελευταίο καλύπτουν νομίζω καμία 60αρια  χρόνια χοντρικά, και η μεγάλη τους διαφορα με τα μετέπειτα αναμνηστικά είναι ότι τα μετά το 1960 η κάπου εκεί, δεν είναι πια ασημένια 0.900 όπως αυτό. 




Είναι αρκετά σπάνιο να δεις νόμισμα τέτοιου τύπου που να μην είναι ακυκλοφόρητο λόγω της τιμής αγοράς του, ποιος ξέρει πως ξέφυγε αυτό και μπήκε στην κυκλοφορία. Από τα πιο αγαπημένα μου σχέδια σε Αμερικανικά νομίσματα, αλλά και γενικότερα.

Επειδή λοιπόν το 99% από αυτά πήγαιναν κατ’ευθειαν για συλλογή, δημιουργήθηκαν και πολλά άλμπουμ για να τα βάζουν οι συλλεκτες, όλα το ίδιο μέγεθος έχουν, κι απλά γράφουν από κάτω το ποιος τύπος είναι. Περίπου όπως με τα άλμπουμ για διευρα που κυκλοφορούν τώρα, με στρογγυλές τρυπούλες έτοιμες να υποδεχθούν το επόμενο και το μεθεπόμενο.

Τα περίφημα Wayte Raymond’s άλμπουμ που περιείχαν ίχνη θείου μέσα στις χοντρές σελιδες που θα υπό δεχόντουσαν τα νομίσματα δημιουργήσανε τρελλές (100% φυσικές αφού δημιουργήθηκαν με την παραμονή τους σε αυτά τα άλμπουμ χωρίς ούτε αλχημείες, ούτε βουτήγματα σε πατάτες η σε γλάστρες, ούτε τοποθετώντας τα σε ψηλά σημεία σε ψησταριές και άλλες τέτοιες εξυπνάδες) πατινες στην κυριολεξία, σε βαθμό που ανάλογα με την πατινα η τιμή του να πολλαπλασιάζεται. 

Ήταν μάλιστα, συγκεκριμένα ένα Oregon Trail MS66 που με τιμή greysheet $3000 λιανική πουλήθηκε το 2003-2004 προς $60000 λόγω της πραγματικά ομορφότερης πατινας που έχω ποτε δει στην ζωή μου , με ομόκεντρους κύκλους που άλλαζαν χρωμα από το κέντρο εως και το άκρο της περιμέτρου του νομίσματος, κι αυτό είναι κάτι που γίνεται μόνον μια φορα στο εκατομμύριο η και παραπάνω κι είναι καθαρά θεμα τύχης. 

Η εναλλαγή από το ένα χρωμα στο άλλο είναι τόσο απαλή και φυσική, αφού δημιουργήθηκε μόνη της στο άλμπουμ, με τον ίδιο τρόπο που αφήνουν και τα καλά κρασιά η ουίσκι να παλιωσουν μόνα τους και να γίνουν πολύ πολύ καλύτερα που αμέσως δίνει σήμα ότι είναι 100% φυσική, και έχω κρατήσει και την φωτογραφία του, αλλά βρίσκεται σε στικάκι το οποίο δεν μπαίνει στη συσκευή που χρησιμοποιώ τώρα. 

Για να μην μείνετε εντελώς παραπονεμένοι, σας βαζω ένα με σχεδόν μηδενικά χρώματα συγκριτικά με τα απίστευτα φυσικά χρώματα που τα πιο καλοδιατηρημένα εξ αυτών έχουν πιάσει, αλλά και πάλι ωραίο.

Νομίζω το έχεις αδικήσει στο χρωμα Θανάση γιατί σίγουρα δεν είναι ροζ η μωβ, μπραβο όμως.

 Παρεπιπτόντως το έχω κι εγώ απατιναριστο όμως. H φωτογραφία που έβαλα είναι από νόμισμα που ΔΕΝ είναι δικό μου, απλά την βρήκα νόστιμη και την κράτησα. Εάν αυτή η πατινα σας φαίνεται όμορφη, δεν είναι ούτε το 1% της απίστευτης πατινας του προαναφερθέντος νομίσματος που σε 66 ξεπέρασε σε τιμή και τα 68 τότε αλλά και τα 69. Ναι υπάρχουν και πολλά σε MS67/68/69 αλλά πι βαθμοί δεν εντυπωσιάζουν εφόσον μιλάμε για νομίσματα που πήγαν απ’ευθειας από το νομισματοκοπείο στα άλμπουμ των τότε συλλεκτών. Κάποιοι βέβαια τα κακομεταχειριζόνταν και γι αυτό υπάρχουν και όχι και τόσο τέλεια νομίσματα, κι ένα τέτοιο παράδειγμα θα μπορούσε να ήταν του Θανάση, η θα μπορούσε απλά να είναι ένα νόμισμα που κάποιος αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει μια που πρωτοκυκλοφόρησε το 1937, δηλαδή την εποχή του Great Depression.