Παράδοξο για 20 δραχμες 1852

[ΠΑΥΛΟΣ]

Ο Δημ. Οικονομόπουλος είχε ένα σπίτι στην Πλάκα (όπου δεν έμενε) αλλά το είχε μετατρέψει σε προσωπικό του Μουσείο.
Το είχα επισκεφτεί αρκετές φορές τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Δεν περιγράφεται. 

Περιείχε αντικείμενα από την προϊστορία μέχρι και τον εικοστό αιώνα. Στις βιτρίνες και τα συρτάρια του υπήρχαν σφραγιδόλιθοι, κεραμικά, νομίσματα κλπ κλπ, αλλά η μεγάλη του δύναμη ήταν οι τοίχοι του που ήταν καλυμένοι κυρίως από Βυζαντινές Εικόνες, Εγγραφα κλπ

Είχε κληρονομήσει μια μικρή συλλογή από τους προγόνους του, την οποία εμπλούτησε πολύ με το πάθος που είχε. Ολα ήταν δηλωμένα στις αρμόδιες αρχές. Αυτό αποδείχτηκε σωτήριο στην συνέχεια, με τα προβλήματα που του ήρθαν.
Παραμονές Χριστουγένων, μπήκαν διαρήκτες και του αφαίρεσαν πάρα πολλά (επιλεγμένα) κομμάτια. Η αστυνομία δεν βρήκε ποτέ τους κλέφτες και άρχισε μόνος του το κυνηγητό. Λόγω των πολλών γνωριμιών του, βρήκε αρκετά στο εξωτερικό, σε εμπόρους και δημοπρασίες,, τα οποία μπόρεσε να ταυτίσει με τα δικά του και τα πήρε πίσω. Λίγα δεν μπόρεσε να τα ταυτίσει και αναγκάστηκε να τα ξανα-αγοράσει. Κάποια άλλα χάθηκαν δια παντός.

Στην συνέχεια είχε και άλλα προβλήματα, όταν οι αρμόδιοι γραφειοκράτες καθυστερούσαν (λόγω φόρτου εργασίας ? ?   ) 4-5 χρόνια την αποδοχή της δωρεάς και . . . . . εδώ καλύτερα να σταματήσω ( Θου Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου)

Ορφεας-Παναγ. Αρκομάνης

Απο ότι καταλαβαίνω πρότυπο έλληνα τουλάχιστον όσον αφορά την διατήρηση της ιστορίας !
Μπαίνοτας και εγώ ο ίδιος σε σπίτια-μουσεία η αύρα και η ζεστασιά που σε κάνουν να νιώθεις είναι απερίγραπτη, είναι σαν να "παγιδεύεσαι" σε έναν κόσμο που λαχταράς να ζήσεις έστω και λίγο απο αυτόν.
Όσο για την γραφειοκρατία η φήμη είναι παγκόσμιου βεληνεκούς και πραγματικά σε κάνει να απορείς για το μέγεθος της κατάντιας..