ΛΑΝΓΚΕ - ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ MS 64 TOP POP

[nikos11]

Παρατηρητικοτατος ο Παναγιώτης!

[sac]

Λοιπόν, ας δούμε μια επιστολή του Ιωάννη Ορλάνδου προς τον Γ. Κουντουριώτη:

https://www.shejzat.com/wp-content/uploa...chalas.pdf

Γιωργ βγα·

Τι σκρούαγτα εδέ νι γιέτρι χέρι περ κιτί τζερδ νάνι παστάγ· με κίτι σίστι τζαρέ τι μπιν ου πάσκι· βιστό τι μι σπιτόγς κα τέτοιο νιερί ντι το τι σιρπέν σι σιρπέβα· σμπάχετι κα ξόδετι· τζι σεχ άτι το τι πλίρι [..?]ε τζι πίρι νάνι ντι τέλος τζερδ· ινιζότ αγαπίς πατρίδινι, ιδέ τάρδε κεγ τζί ντ́ αρχή με Ζογράφνι, τιέτρι σερέτ σι κιγ, σμπίνιμ κούρι σιρπές· κάκι τι θόμ ε καταάβ εδέ τι τιέρατι·
κίθι με Νύδρα κα τι πίνι· οι βγαγ κα Μωρέα οι σκρούαν εναντίον σου παραπονί εδέ κατιγορί τι μπιδά·Ζωγράφι τα θότι τύραν, σε τι οι πίρι κίθι τι λίκατι· βιστό για το θεό τι μι σπιτόγς· νίκι καταδέξεμ τι ρι με τέτοιο νιερί. Ερδ ντι τέλος τι βίσετε, τι σπουδάξινι, τι πλίρι τζι σεχ, τι πλόνιτι βιβλίο, τι χε παράνι εθνικό, σι γιάνι συνηθίσουρε.

Εκ Λονδίνου την 20 Σεπτεμβρίου 1824
Ο αδελφός σου
Ιω. Ορλάνδος

Τον ταμβάκον εις 2 βαζάκια θέλει τον λάβεις από τον Ροκαβίλαν Ιταλόν, κομιστήν των γραμμάτων· ομοίως και το μικρόν κουτάκι δια τον υιό σου [..]. Στείλε. σε παρακαλώ, το έσωθεν εις το σπήτι μου εις Ύδραν· δόσε και τάλλα
κατά την επιγραφήν των, και υγίαινε.
Βιστό τι μος λίνι σιρπέσινι κα τούαρτε· ρούχουνι κα φόρτι κα Μωραΐτι·
νίκι να ετόνι τι μίρινι ανάξιοτι ε έθνοσιτ.

Φυσικά, αυτό που με εντυπωσίασε είναι οι τελευταίες λέξεις "ανάξιοτι ε έθνοσιτ"!

Google translate, μέσω ιταλικών:

Αδερφέ Γιώργο,

Σας έγραψα ήδη για τον τύπο που ήρθε πρόσφατα. Δεν αντέχω άλλο μαζί του. Προσπάθησε να με σώσεις από αυτόν τον άνθρωπο, αν θέλεις να δουλέψω όπως έχω γινώμενος. Δεν κρατιέται πίσω από τις δαπάνες; ό,τι βλέπει, θέλει να αγοράσει. Και τι έκανε τελικά τώρα που ήρθε; Ο Θεός αγάπησε τη χώρα μας, σε άλλη περίπτωση αν είχε έρθει από την αρχή μαζί με τους Ζωγράφους, (ουν άλλος απατεώνας σαν αυτόν) δεν θα είχε τελειώσει ποτέ τη δουλειά. Θα σας πω τόσα και μπορείτε να φανταστείτε τα υπόλοιπα. Το έχει πάντα με την Idra. Ο αδελφός του από την Πελοπόννησο του γράφει μια επιστολή με παράπονα και βαριές κατηγορίες στα δικά σου χαιρετισμοί. Ο Ζωγράφος ισχυρίζεται ότι είσαι τύραννος και ότι τα έχεις κάνει όλα κακός. Δες από το Θεό να με ξεφορτωθείς. Δεν δέχομαι να είμαι με αυτόν τον άντρα. στο τέλος ήρθε να πάρει ρούχα, να μελετήσει και να αγοράσει αυτό που βλέπει, φορτώνονται με βιβλία, κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα12 όπως συνηθίζουν.


Ο αδερφός σου
Ιωάννης Ορλάνδος
Λονδίνο, 20 Σεπτεμβρίου 1824.

Θα πάρετε τον καπνό στα δύο βάζα από τον Ιταλό Captain Rocavilla, υπεύθυνος για τη μεταφορά των επιστολών, καθώς και το μικρό κουτί για τον γιο σας. Στείλτε, παρακαλώ, ό,τι έχω συμπεριλάβει, στο σπίτι μου στην Ύδρα. Δώσε και τους άλλους
τα πράγματα σύμφωνα με τις ενδείξεις τους και να με προσέχεις.
Προσέξτε να μην ξεφύγει η κατάσταση. Κοιτάξτε τον εαυτό σας από τους Μωραΐτες: δεν θέλουν καθόλου το καλό μας, αυτά τα όντα ανάξια έθνος.

[sac]

Ο Γιωργ Κουντουριότι / Γεώργιος Κουντουριώτης ήταν αρχηγός της πλουσιότερης και ισχυρότερης οικογένειας της Ύδρας. Από την αρχή της Επανάστασης διέθεσε μεγάλα χρηματικά ποσά για την υποστήριξή της.

Ως Πρόεδρος του Εκτελεστικού (αρχηγός της κυβέρνησης) 1824-1826 βαρύνεται με τη διεξαγωγή του Α' Ελληνικού Εμφυλίου. Έφερε στρατιώτες από τη Ρούμελη να πολεμήσουν τους Μοραϊτες. Ας δούμε και ένα απόσπασμα από τον Μακρυγιάννη (που ήταν από τους πρωταγωνιστές των πολεμικών επιχειρήσεων του Εμφυλίου):

Διορίζεται ο Κουντουργιώτης, διορίζει και τον Σκούρτη το Νυδραίον αρχιστράτηγόν του, κι’ όσο ήξερε ο ένας ήξερε κι’ ο άλλος από πόλεμον. Τότε μπήκαν σε δυσαρέσκεια όλοι οι σημαντικοί αρχηγοί οπού ’ταν εκεί, οπού είδανε το Σκούρτη αρχιστράτηγον απάνου– εις τον Καρατάσιον, εις τον Καραϊσκάκη, εις τον Χατζηχρήστο, εις τον Τζαβέλα και εις τους άλλους. Ο Κουντουριώτης, κουτός, αφού είδε οπού ’ναι αυτός αμαθής από αυτά, αντίς να βάλη αρχηγόν να σώση την πατρίδα κι’ αυτός να δοξαστή, κατά δυστυχίαν από το «όμως» δεν ξέρει άλλο, και έβαλε τον Σκούρτη να διοικήση και να οδηγήση και τους αρχηγούς της ξηράς ο θαλασσινός, απλός αξιωματικός – ούτε και της θάλασσας τον πόλεμον δεν τον γνώριζε καλά. Έλεγε των στεργιανών, «Όρτσα, πότζα!» Εκείνοι έλεγαν «Τι λέγει αυτός, γαμώ το καυλί τ’;» Τέλος πάντων ο πατριωτισμός όλων αυτεινών και της συντροφιάς τους, η ψύχωση της φατρίας και η διαίρεση κι’ ο ενφύλιος πόλεμος και η διχόνοια των μεγαλοκέφαλων Κωλέτη και Μαυροκορδάτου, δια να μην δοξαστή ο ένας και χάση ο άλλος, και το «όμως» του Σκούρτη και το «καυλί» των Ρουμελιώτων – ο Μπραΐμης μπήκε στη Πελοπόννησο και την έκαμε γη Μαδιάμ όχι από την παληκαριά των Αράπηδων, αλλά από αυτά οπού λέγω. Δεκάξι χιλιάδες ασκέρια, το άνθος των Ελλήνων, Ρουμελιώτες, Πελοποννήσιοι – ύστερα βγάλαν και τους αρχηγούς τους από τη Νύδρα – Σπαρτιάτες κι’ απ’ άλλα μέρη, όλοι αυτείνοι κάθονταν εις τις Χώρες και εις τ’ άλλα χωριά και τρώγαν αρνιά και κόττες, κι’ ο Αράπης όταν τους εύρισκε τους ξεποδάριαζε κυνηγώντας. Αυτά κάνει η διαίρεση και η διχόνοια.

[NUMI MEDAL]

Τελικά τα είδα και αυτό και το άλλο στο κινητό και είναι φανταστικά! Να τα χαίρεσαι και καλή ολοκλήρωση της σειράς!

Νικόλαε σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε ,σιγά σιγά απολαμβλανοντας τη διαδρομή αν θελουν θα εμφανιστούν και τα υπολοιπα !!!

[NUMI MEDAL]

Πολύ όμορφο....δεν ξέρω ποιός τα προσέχει αλλά εγώ πρόσεξα το ΓΕΩΡΓ, όπως λεγόταν στην αρβανίτικη διάλεκτο της Ύδρας ο Κουντουριώτης (Κουντουριώτι). Γράφανε με ελληνικούς χαρακτήρες στην διάλεκτό τους, αδάμαστες ελληνικές ψυχές...δεν ξέρω αν ο χαράκτης το έκανε από λάθος πάντως εγώ το πρόσεξα και γιαυτό το σχολιάζω....

Παναγιώτη σε ευχαριστώ πολυ αλλα και για τη λεπτομέρεια που ειναι τροφή για μελέτη !!!!