Και ο MDC monaco το κανε με ενα σετ του 1839.. θα κλεισουν ατομικα τα λοττα λεει και μετα το περας της σημοπρασιας θα αθροιστουν ολα τα νομισματα του σετ και οποιος θελει να δωσει παραπανω τα παιρνει ολα αλλιως κατοχυρωνονται ατομικα.

Μάλιστα.....όπως το φαντάστηκα για τον Spink! Αναρωτιέμαι αν παγιωθεί αυτή η πρακτική γενικότερα.

(08/09/20 08:45:50)gkounto Έγραψε:  Μάλιστα.....όπως το φαντάστηκα για τον Spink! Αναρωτιέμαι αν παγιωθεί αυτή η πρακτική γενικότερα.

γιωργο προφανεστατα συννενοηθκηαν τα 2 τους πριν το κανουν.

Σε λίγο θα μας πουν οτι θα κλείνει το λοτ και θα ρωτανε τον καταθετη αν συμφωνει με την τιμή πωλησης για να το δώσει ο οικος στον πλειοδότη.

Ειναι κάτι καινούργιο, μια καινοτομία θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Βέβαια αν το δούμε από την πλευρά του καταθέτη-πωλητή όλοι θα θέλαμε τα λότα μας να πιάσουν την μεγίστη δυνατή τιμή και αν αυτό απαιτεἰ αυτἠ την διαδικασία ίσως να είχαμε διαφορετική άποψη.
Για να δούμε, θα το παρακολουθήσουμε. Υποψιάζομαι πως θα διαμορφωθεί κάποιo “trend” ανάλογα με το πως θα πάνε.

(08/09/20 08:16:56)solferino Έγραψε:  Και ο MDC monaco το κανε με ενα σετ του 1839.. θα κλεισουν ατομικα τα λοττα λεει και μετα το περας της σημοπρασιας θα αθροιστουν ολα τα νομισματα του σετ και οποιος θελει να δωσει παραπανω τα παιρνει ολα αλλιως κατοχυρωνονται ατομικα.

Στο 1839, έχει ένα κάποιο νόημα. Σπανιωτατο σετ, υπέρ ακριβό, υπέρ σπάνιο,  λες αμαρτία από τον θεό που το έσπασαν. Εάν πάλι ήταν Αμερικανοί, αυτοί καλώς η κακώς, πουλάνε ολοκληρωμένα σετ, πιστοποιημένα, ώστε να γνωρίζει ο κόσμος ότι αυτό το σετ είναι αγγιχτο, και επέζησε της κάκιστης θήκης, η είναι το μαύρο του το χαλι, ντλινγκ ντλινγκ τα νομίσματα χτυπάνε το ένα το άλλο σε κάθε μεταφορά η απλά μετατόπιση από τη μια προθηκη στην άλλη στο ίδιο μαγαζι. Και στο τέλος παίρνεις πολύ χάλια σετ, η πολύ ωραίο, αλλά ποσα ωραία έμειναν όταν ο αρχικός συνολικός αριθμός είναι λίγες εκατοντάδες σε 200 χρόνια, και σε μια χώρα που δεν φημίζεται για το πως μεταχειρίζονται τα νομίσματα τους; 

Και κρατάνε και την ορίτζιναλ θήκη,ώστε εάν ο αγοραστής θέλει να τα ξαναβάλει στη θέση τους, είναι απολύτως δικό του θέμα.


Τώρα θα πάω να δω και του Γιώργου το λινκ, αλλά δημοπράτης κερνάει, δημοπράτης πίνει, αυτό δηλαδή πρώτη φορα το βλέπετε; 


Μμμμμ. 1826 προυφ σετ στο λινκ, 150 σετ βγήκαν και κατά την περιγραφή, ούτε ένα, ΕΝΑ, δεν είναι στην αρχική του κατάσταση, προυφ σετ που δεν κυκλοφόρησε ποτε, και όλα τα νομίσματα έχουν θέματα, και τα χάλκινα καφέ, ούτε ίχνος κόκκινου....

Description

(g) George IV (1820-1830), Proof Set, 1826 (11), Five Pounds to Farthing (Spink PS1), the silver with variable tone and evidently composite, otherwise all but the copper with light hairlines across otherwise brilliant surfaces, extremely fine to about mint state, a very rare and highly sought after set with only 150 reportedly issued (11)

Θα διαφωνήσω με την πλειοψηφία, συγνώμη. 

(08/09/20 10:25:08)digo Έγραψε:  Θα διαφωνήσω με την πλειοψηφία, συγνώμη. 

Δηλαδή τι Δημήτρη, συμφωνείς με την πρακτική του δημοπράτη; Γιατί δεν τα βγάζει τότε σε ένα lot απ' ευθείας να ξεμπερδεύουμε;

Άλλο αυτό. Δικό του μαγαζι, δικοί του οι όροι.

Αλλά ναι, συμφωνώ με την ιδέα να γίνεται μια προσπάθεια να μείνουν σε ένα σετ, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι θα βρεθεί κάποιος που θα δώσει παραπάνω για ΟΛΑ τα κομμάτια, κι όχι να κάνει cherry-picking και μην τον είδατε μετά τον Παναη.

Κοίταξα και τα αλλά προυφ σετ, και τις λίρες και τα δίλιρα. ΤΙΠΟΤΕ πραγματικά το exceptional δεν είδα με την έννοια του «μουσειακού κομματιού». Στις πιο κοινές σειρές, πχ 1887 και 1893 που ο παλιός Σπινκ είχε στην έξοδο του παλαιού του μαγαζιού μια στα δεξιά και μια στα αριστερά με τιμή στάνταρ τις £5000 και δεν είδα τίποτε που να με κάνει να κάνω ουαου, Σαν σύνολο βέβαια, μου έκανε wow η Stratos collection (Έλληνας είναι?)

Αλλά σαν σετ προς σετ, εγώ πχ, μέσα σε μια μέρα είχα αγοράσει 1887,1893,1911 και 1937 μισολιρα προυφ από τον Σπινκ προς £400 το ένα, και μετά μπηκα στο παρακείμενο μαγαζι Knitsbridge coins. του Στηβ Φεντον, αγόρασα ένα προυφ μισολιρο του 1902 στα μισα λεφτά £200, όλα σε σύνολο μισής ώρας το πολύ και μια που ήμουνα και στο μαγαζι του κυρίου Φεντον, του λέω δεν τα στέλνουμε και για πιστοποιηση τώρα;

Σαν να στραβομουτσουνιασε λίγο, ενθυμούμενος την προηγούμενη συνάντηση μας με τα προυφ Ιονικα και χρυσά που είχα στείλει μέσω αυτού στην PCGS και κάθε μήνα πήγαινα και τον ρώταγα «ηρθανε;” για να εισπράξω απάντηση «NO!» από τον κύριο Φεντον, μέχρι που μετά από 5-6 μήνες ήρθαν και με ξεφορτώθηκε, αλλά τι να κάνει, τα πήρε και τα έστειλε. Κανα 5μηνο αργότερα οι βαθμοί ητανε 1887 PR64, 1893 PR64, 1902 PR62, 1911 PR64 και 1937 PR64, και σας λέω με ΣΙΓΟΥΡΙΑ ότι τότε cameo deep cameo  κλπ δεν έδιναν οι Αμερικανοί ,γιατί ειδικά αυτό του 1893 ήταν DCAMEO σίγουρα ,αλλά τι να κάνουμε;

Για δείτε τα μισολιρα τα προυφ, μερικα είναι πιστοποιημένα, τι βαθμούς έχουν να δείτε: με εξαίρεση το 1911 που έχει ακριβώς τον ίδιο βαθμό,(pr64) τα αλλα είναι......

Άσε κάτι PR60 κλπ. αλλά οι θήκες κλπ....., τα πιο καλά ουσιωδώς σε ποιότητα είναι από την Gemini collection που αγόρασε μάλλον ο κύριος Στρατος.

Έχει κι ένα Maundy set του 1911, που έχω κι εγώ για διάφορους συναισθηματικούς λόγους. Είτε ως τμήμα του long η short proof set 1911 (διαφορετικα τα δυο Maundy) είτε μεμονωμένα. 

Το δικό μου, σε παλιά μικρά Anacs slab μάλιστα, απείραχτα από τον χρόνο είναι όλα 65-66, κι εδω είδα μέχρι και détails cleaned η δεν ξέρω τι άλλους καννιβαλισμους που του έκαναν.... Mα είναι πράγματα αυτά;

Για να μη μιλήσω για το προυφ σετ του zompels του 1911, όπου μόνον το £5 PR65 αρχικά και νομίζω μετά το αναβάθμισε σε PR66 ο Πανος, να με συγχωρεί αν δε θυμάμαι τα καμέo κλπ, έχει ακριβότερα από όλο το long set του 1911. Τί να λέμε τώρα; Θα μου πεις, 150 κομμάτια το 1826, 750 τα της Βικτωριας του 1887 και 1893, ε ένας λόγος παραπάνω να μείνουν και μερικα απείραχτα και όχι σε διαστημικές τιμές σαν αυτά που κατά καιρούς πουλάει το Héritage, ε;

Προφανώς δικό του το μαγαζί και δικοί του οι όροι. Το ίδιο προφανώς δικιά μας η διαφωνία και δικό μας το κράξιμο .

Άμα τον έπιασε ο πόνος ή το ενδιαφέρον να μείνει ένα σετ ατόφιο, ας το βάλει σε ένα λοτ. Όχι μονά-ζυγά δικά του . Αλλά ξέχασα, δικό του το μαγαζί .

Και συγνώμη τώρα 
Από την στιγμή που κατοχυρώνει τα ξεχωριστά λοττα κ δίνει το δικαίωμα στον πλειοδότη του σετ γιατί να μην δίνει κ στους μεμονωμένους νικητές το δικαίωμα να αναθεωρήσουν το ποντάρισμα τους αφού θεωρητικά το σφυρί της κατοχύρωσης δεν έχει χτυπήσει;