Τα βασικά των γραμματοσήμων

[sac]

1911 -1922:

Περίοδος σημαντικών και... μπερδεμένων γεγονότων στη χώρα μας, πράγμα που αντανακλάται και στα γραμματόσημα.

Το 1911 εκδίδεται η "χαλκογραφική" σειρά, 16 αξίες σε 3 σχέδια.
Το 1912 ξεκινάει η "λιθογραφική". Είναι η ίδια σειρά με την προηγούμενη, με διαφορετικό τρόπο εκτύπωσεις. Φτάνει μέχρι το 1926, με πολλές αξίες και πολλές ανατυπώσεις.

Τα γραμματόσημα των δύο αυτών σειρών χρησιμοποιήθηκαν βέβαια μέσα στη χώρα, αλλά επισημάνθηκαν σε μεγάλους αριθμούς για να χρησιμοποιηθούν στις "κατεχόμενες" περιοχές κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου. (Από την κατάληψη μιας περιοχής μέχρι την ενσωμάτωσή της η περιοχή θεωρούνταν "κατεχόμενη" και για πολιτικούς λόγους δεν χρησιμοποιούνταν τα κανονικά γραμματόσημα).

Παράλληλα με τα επισημασμένα γραμματόσημα είχαμε και κάποιες τοπικές εκδόσεις (Σάμος, Δωδεκάνησα, κράτος Θεσσαλονίκης), επισημάνσεις του κράτους της Αθήνας (ΕΤ), για να καταλήξουμε με τις επισημάσεις "Επανάστασις 1922". Γενικά αυτή η περίοδος είναι τεράστιο κεφάλαιο.

Η σημαντικότερη παρατήρηση που πρέπει να κάνουμε για αυτή την περίοδο είναι ότι οι επισημάνσεις είναι εύκολο να πλαστογραφηθούν και να μαϊμουδιαστούν. Σχεδόν κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να πιστοποιήσει τη γνησιότητα των επισημάνσεων (οποιωνδήποτε επισημάνσεων).

---

Από το 1912 ξεκινούν οι εκδόσεις "Κοινωνικής Πρόνοιας". Πρόκειται για φόρους και τέλη "υπέρ τρίτων". Δηλαδή εκτός από τα γραμματόσημα για την αποστολή των αντικειμένων του, πλήρωνε κανείς και κάποιο ποσό υπέρ κάποιου κοινωφελούς ιδρύματος (Ερυθρού Σταυρού, Έκθεση Θεσσαλονίκης, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών), για την αντιμετώπιση της φυματίωσης, για τους σεισμόπληκτους του Ιονίου το 1953 κλπ. Οι εκδόσεις αυτές φτάνουν μέχρι το 1958.

Τις εκδόσεις κοινωνικής πρόνοιας, τα εισπρακτέα και τις αεροπορικές εκδόσεις μπορεί να τα συναντήσετε με τον όρο BOBs (back of the book items), επειδή οι κατάλογοι τα παρουσιάζουν συνήθως στο τέλος.

---

Τέλος, αυτή την περίοδο εμφανίζεται (και εξαφανίζεται) η διάτρηση ζιγκ-ζαγκ. Πρόκειται για μια ατυχή έμπνευση που μόνο προβλήματα δημιουργεί στους συλλέκτες.
Για να θεωρείται "άρτιο" ένα γραμματόσημο, πρέπει να έχει όλα τα δόντια του. Δηλαδή το κάθε δόντι να είναι κομμένο τουλάχιστον μέχρι το μέσο της διάτρησης και κανένα να μην είναι κοντύτερο.
Η διάτρηση ζιγκ-ζαγκ είναι πολύ ζόρικη για να την κόψεις σωστά. Και ακόμα πιο ζόρικη να τη μετρήσεις (ευτυχώς η μέτρηση δεν πολυχρειάζεται.)