Πλαστές επισημάνσεις σε γραμματόσημα 1913-1923.

[sac]

Μερικές προσθήκες στα "εισαγωγικά":

Η σημαντικότερη παρατήρηση που πρέπει να κάνουμε για αυτή την περίοδο είναι ότι οι επισημάνσεις είναι εύκολο να πλαστογραφηθούν και να μαϊμουδιαστούν. Σχεδόν κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να πιστοποιήσει τη γνησιότητα των επισημάνσεων (οποιωνδήποτε επισημάνσεων).

Αντίγραφα:

Εκείνες τις εποχές ήταν πολύ συνηθισμένη η εκτύπωση αντιγράφων γραμματοσήμων που προορίζονταν για τους συλλέκτες. Άλλοι τα λένε πλαστά, άλλοι τα λένε αντίγραφα, το ζητούμενο δεν είναι το όνομα. Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε ότι υπήρχε μια ολόκληρη βιομηχανία που έκανε αυτή τη δουλειά.

Τα γραμματόσημα αυτά δεν προορίζονταν για χρήση, αλλά μόνο για τους συλλέκτες. Πρακτικά τυπώνονταν αφού τα πραγματικά γραμματόσημα είχαν αποσυρθεί, ώστε να μην μπορούν να κατηγορηθούν για πλαστογραφία. Η διακίνησή τους γινόταν από τα καταστήματα συλλεκτικών ειδών, χωρίς κανένα πρόβλημα νομιμότητας. Κάτι σαν τη Mailink, αλλά σε διεθνές επίπεδο. Ή κάτι σαν τα κινέζικα αντίγραφα, αλλά με πληρέστατο κατάλογο και άριστη ποιότητα.

Κατά κανόνα, τα γραμματόσημα αυτά έχουν κάποιες μικροδιαφορές, οι οποίες φαίνεται ότι είναι σκόπιμες και όχι αποτέλεσμα κακής αντιγραφής.

Ιδιαίτερα γνωστά είναι τα αντίγραφα του Φουρνιέ, που... αποτελούν συλλεκτικό τομέα από μόνα τους. :-)

Ειδική περίπτωση είναι τα γνήσια γραμματόσημα με πλαστές επισημάνσεις. Και (επαναλαμβάνω) δεν μιλάμε με τη λογική "θα φτιάξω 10 πανάκριβα κομμάτια να τα πουλήσω ένα-ένα", μιλάμε με τη λογική "θα φτιάξω δεκάδες χιλιάδες κομμάτια να τα διαθέσω στους χονδρεμπόρους γραμματοσήμων".