5 λεπτα 1869

[digo]

[quote="sroussos" pid='37699' dateline='1594048308']
από την κατάτσασή του και από το αν είναι καθαρισμένο  χτυπημένο σκουριασμένο κλπ.[/]
Για να καταλήξω ότι:
- Ένα UNC Details Cleaned, αφού αξίζει όσο ένα XF ή VF, άρα αυτή είναι η κατάστασή του.
- Ένα VF Details Cleaned αξίζει (βάζω στοίχημα) περισσότερο από ένα F15, άρα το καθάρισμα δεν αλλάζει την κατηγορία του και η διαφορά της εμπορικής αξίας μπορεί να είναι και ανάξια λόγου.

(Ελπίζω να μην ζαλιστούμε με όλα αυτά.)

-------------------

Νομίζω ότι κανεις ένα λάθος εδώ, άνευ ουσιαστικής σημασίας ,αλλά επειδή είσαι λεπτολόγος (που εμένα μου αρέσει η ενίοτε με διασκεδάζει) ας το ξεκαθαρίσουμε.

- Ένα UNC Details Cleaned, αφού αξίζει όσο ένα XF ή VF, άρα αυτή είναι η κατάστασή του.

Όχι. Αυτή είναι η ΤΙΜΗ του, ανάλογα με την διαστρέβλωση της κάθε αγοράς και γνωρίζουμε ότι η Ελληνικη (διαστρέβλωση) είναι τεράστια. 

Το πρώτο νόμισμα είναι ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΟ αλλά καθαρισμένο, το άλλο νόμισμα είναι XF , extra fine, η εξαιρετικο στα Ελληνικά, η Very Fine (άλλη κατηγορία), η πολύ καλό στα Ελληνικά. Αυτές είναι οι ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ τους . Οι εταιρείες πιστοποιήσεων δίνουν ΑΞΙΕΣ (τιμές) και ενίοτε (κατά τύχη η επειδή συνέπεσε) και καταστάσεις.

Πιο γλαφυρό παράδειγμα από τα παλιά σλαμπ της Anacs (American Numismatic Association Certification Service) δεν υπάρχει για να το αποδείξω αυτό. Δηλαδή έγραφε, (πχ)

UNC details (κατάσταση ακυκλοφόρητη)

Cleaned (η ανθρώπινη καταστροφική επέμβαση)

ΝΕΤ: AU50 (όπου ΝΕΤ σε λαϊκή μετάφραση, «σε τελική») αξία όσο ένα AU50

Έκτοτε ,μπορεί να καταργήθηκε όλο αυτό το κατεβατό, αλλά όπου και να ανατρέξετε, και καλύτερα απ’ολα στον οδηγό αρχαρίων και μη του Scott Travers, βαθμός = αξία σε χρήμα και όχι (αναγκαστικά) κατάσταση.

Στην περίπτωση του φίλου εδώ, ναι, επειδή η Ελληνική αγορά έχει απαξιώσει όλες τις καταστάσεις πλην των ακυκλοφορητων ,σε ένα Fine [(καλό), τι φοβερές κι αυτές οι παλαιότερες περιγραφές όπου ένα «καλό» νόμισμα μόνο μαύρα χάλια έχει] ,λίγη σημασία έχει αν καθαρίστηκε η όχι, αλλά σε άλλες χώρες με αλλα νομίσματα πολλων εκατονταετιων όπως πχ η Αγγλία, όπου είναι μάλλον αναπόφευκτο να πέσεις σε κομματι 300 ετών και να μην το «φρόντισαν» και «περιποιήθηκαν» τουλάχιστον 4-5 ιδιοκτήτες του, το καθάρισμα ρίχνει πολύ λιγότερο την αξία του απ’ότι στην Ελλάδα ειδικά δε εάν δεν έχει δημιουργήσει επαχθή όψη στο νόμισμα.

Πιο πρόσφατα, σε δικό μας παράδειγμα, ένα πραγματικά πολυ σπάνιο χρυσό 50δραχμο του 1876 , που βγήκε στην τελευταία δημοπρασία της ΠΝΕ και επωληθη μια ημέρα μετά απο την δημοπρασία, κοπής 176 κομματιών, επιζώντων ίσως των μισών, ένα ιδιαίτερα ταλαιπωρημένο τέτοιο κομματι , βγαλμένο από κόσμημα με εμφανή σημάδια από τον κρίκο και πολλές αμαρτίες στην επιφάνεια του, πουλήθηκε σε τιμή τριπλάσια από αυτήν που θα πλήρωνα προσωπικά εγώ πχ, άρα beauty is in the eye of the beholder φίλτατε sac.

Η ουσία όμως είναι, ότι βαθμός= αξία και όχι (αναγκαστικά) κατάσταση. Εάν το συγκεκριμένο κομματι είχε σταλεί για πιστοποιηση, πολύ αμφιβάλλω ότι θα πουλιόταν στην τιμή εκκίνησης της ΠΝΕ (χωρίς το 10%), άρα σοφά έπραξε ο γνωστης πωλητής του και το άφησε ως έχει. 

Δεν θα είναι η πρώτη φορα που βλέπω απιστοποιητο νόμισμα (είτε αξίας €50 είτε αξίας €5000) να πωλείται σε πολλαπλάσια τιμή απ’οτι εάν είχε πιστοποιηθεί, διότι ο Ελληνας είναι τζογαδόρος και βέβαια πονηρός και άπληστος, τα δυο τελευταία  δυστυχώς σχεδόν ταυτόσημα με τον συλλεκτισμο στην Ελλάδα. Χωρίς γενικοποιησεις βέβαια, αλλά κατά κει βαδίζουμε.