30 λεπτά 1834. & 1834

[digo]

Από τις φωτογραφίες, μου αρέσει λίγο περισσότερο το δεύτερο, επειδή είναι πιο «στρωτό» αλλά ποτε δεν ξέρεις στο χέρι. Το 1834 είναι παρεξηγημένη ημερομηνία, θεωρείται η ευκολότερη μετά το 1862 αλλά δεν νομίζω να ισχύει στ’αληθεια. Το ποσα δε prooflike, ίσως proof, πιστοποιημένα proof (αλλά?) και δε συμμαζεύεται κυκλοφορούν.... , κι ο καθένας ζητάει όσα του λειπουν για οποίο πουλάει. Εμένα πρωτα μου προτάθηκε ένα NGC PR65 κι ύστερα βρήκα MS....

Στην πολύ ωραία περιγραφή σου Νίκο, να προσθέσω ότι το 1834, οι Άγγλοι άλλαξαν το σύστημα, κι έτσι ένας οβολός ήταν πλέον ισότιμος με 5 μονόλεπτα (αντί για 4 το 1819-21), άσχετα αν δεν κυκλοφόρησε ποτε οβολός ξανά.

Το δε ασημένιο 30λεπτο έχει τις ίδιες προδιαγραφές με το Αγγλικό threepence (3d), την μικρότερη ασημένια Αγγλική αξία κυκλοφορίας, εξαιρουμένων των Maundy set βέβαια.

Εφόσον 30 λεπτά = 3 pence = 12 farthings, (μια πέννα ισούται με 4 φαρδινια), κάθε φαρδινι μετά το 1834, ισούται με 2.5 Ιονικα μονόλεπτα, η Αγγλία δηλαδή δεν είχε ποτε τόσο μικρή αξία εκείνη την εποχή (αξιες για αποικίες με κλάσματα του φαρδινιου δεν υπολογίζονται). Φυσικά τα Αγγλικά νομίσματα γίνονταν δεκτά για συναλλαγές στα Ιονια, και μαλλον με χαρά, εφόσον λογικά έλυναν και πολλά προβλήματα της εποχής, αν λάβουμε υπ’οψιν ποσο μικρή ήταν η υψηλότερη αξία, και ποσα λίγα ήταν τα μετέπειτα χαρτονομίσματα της Ιονικης τράπεζας.

Για τους φίλους των Ιονικων, το μικρό βιβλιαράκι του κ. Α. Παπαμιχαήλ παραμένει ακόμη και σήμερα ίσως ο καλύτερος και πληρέστερος  οδηγός (σε πληροφορίες, φωτογραφίες έχουμε πολλές). Αν δεν απατώμαι, ο Ορφεας ως πρόεδρος της ΠΝΕ είχε κάνει ανατυπώσεις και στα δυο βιβλιαράκια του κυρίου Παπαμιχαήλ (το άλλο για την Κύπρο) αρα μάλλον πρέπει να είναι ακόμη διαθεσιμα για αγορά στην ΠΝΕ. Δεν θα υπάρξουν αλλα, όποτε οι ενδιαφερόμενοι, ας σπεύσουν!