πίνακας δυσκολίας στα χάλκινα του οθωνα

[digo]

Έτσι για να καταλάβω πχ γιατί το 1834 μονόλεπτο είναι το δεύτερο πιο σπάνιο ας πούμε σαν παράδειγμα (που όμως ήδη αμφισβητήθηκε) κλπ.
Ποιος είναι ένας αποδεκτός κατά την γνώμη σας μπούσουλας τελικά;

Αυτό του 1834 Γιώργο, είχε αποκτησει ένα «status» τουλάχιστον μια 7αετια η και παραπάνω, πριν μπούμε στο ευρώ (η τουλάχιστον, τότε το πρωτοείδα εγώ) κι αυτό γιατί είναι από τα ελάχιστα που μπορεί να βρεθεί ακόμη και σε full red, λόγω μιας μικρής παρτίδας που είχε πέσει στην αγορα πριν από 25-30 χρόνια. Άρα υποθέτω ότι ο βαθμος δυσκολίας του αναφέρεται σε αυτά τα ολιγα αυτής της παρτίδας. 

 Ακόμη θυμάμαι μια Γερμανική δημοπρασία όπου ήμουν underbidder σε ένα τέτοιο (αν δεν απατώμαι 64RD τώρα) που πουλήθηκε τότε ένα εκατομμύριο δραχμες. Αυτο ήταν ένα ποσο που εκείνη την εποχή (1998-2000) σου επέτρεπε να αγοράσεις όλη την τριπλέτα των χρυσών του 1876 τα δυο πρώτα σε (raw) ακυκλοφορητα (~63)  και το τρίτο, το 20δραχμο σε aUNC, αφήνοντας σου και ρέστα για ένα ακυκλοφόρητο 20δραχμο του 1884.

Η, αν ήσουν τυχερός (εφόσον το έβρισκες δηλαδή), να αγοράσεις ένα ξεκάθαρα ακυκλοφόρητο 20δραχμο του 1833 (~63). 

Εξ ου και ο δισταγμός μου να το χτυπήσω υψηλότερα, όταν ακόμη είχα μια συλλογή με τόσο βασικές ελλείψεις. Κι ενώ έχασα το συγκεκριμένο μονολεπτο, λίγους μήνες αργότερα έπεσα σε ένα ακυκλοφόρητο και μάλιστα ήδη πιστοποιημένο (MS63) χρυσό 20δραχμο του Οθωνα, και βέβαια δεν άφησα την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Αντιστοιχα, όταν έχασα την πεντάρα του 1834 σε φουλ red από τον Δ.Λουλακακη, που όμοια της ακόμη δεν έχω δει, αγόρασα -χωρίς να πολυκαταλαβαινω τι αγόραζα τότε, με βάση μόνο το ένστικτο μου- , ζευγάρι Ιονικου προυφ οβολου και διωβολου (από τον ίδιο το Δημήτρη) που πιστοποιήθηκαν PR65RB και πάλι με πολλά ρέστα στην τσέπη... (το τι δούλεμα μου έριχνε γι αυτές τις πιστοποιήσεις τότε....άσε...)

Αυτά είναι και τα ωραία μιας συλλογής. Κάτι χάνεις σήμερα, κάτι κερδίζεις μεθαύριο, εφόσον έχεις ακόμη το κεφάλαιο που δεν ξόδεψες στην δημοπρασία που σε πέρασαν. Όπως και το ψάξιμο και η σταδιακή ολοκλήρωση του στόχου που βάζει ο καθένας.

Προσωπικά, αν και μου αρέσει να διαβάζω πίνακες δυσκολίας, αντιλαμβάνομαι απόλυτα το ποσο αλλάζει η σειρά, αν τα κατηγοριοποιησουμε σε ακυκλοφορητα και μάλιστα αυστηρά ακυκλοφορητα από 63 (RB η και RD εφόσον υπάρχουν, BN για την πλειοψηφία) και πάνω, σε αντίθεση με τους πίνακες δυσκολίας που δεν λαμβάνουν υπ’οψιν την κατάσταση. Μακάρι να μας διαφωτίσει ο νέος κατάλογος Καραμητσου, αν και όσον αφορά στην τιμολόγηση, εάν πράξουν όπως και με τα χαρτονομίσματα της ΤΤΕ, όπου η υπερβολή ξεχειλίζει , καλό θα ήταν οι συλλεκτες να τις αγνοήσουν. 

Ένα σύστημα αξιών από C έως R2,3,4,5 κλπ, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμος, ποσο μάλλον αν εκδιδόταν και φυλλάδιο τιμολόγησης ανα διετία, εφόσον ο δημοπράτης επιμένει να δημοσιεύσει τιμές.

Η αγορά έχει σκαμπανεβάσματα,έχει ακριβούς και φτηνότερους εμπόρους, έχει ευκαιρίες αλλά και αγορές κοροϊδία, έχει δημοπρασίες με βλακωδώς υψηλές τιμές, τις οποίες εγώ προσωπικά αρνούμαι να δεχθώ ως «δεδομένα» η δύσκολα νομίσματα που φεύγουν «απατα» χωρίς να υπάρχει φαινομενικά κάποιος λόγος, που επίσης η τιμή κτήσης δεν μπορεί να θεωρείται «μπούσουλας» και τα οποία κανένας κατάλογος, όσο καλός κι αν είναι, δεν μπορεί να προβλέψει προκαταβολικά. Χωρια τα σκαμπανεβάσματα , που κι εσυ ο ίδιος Γιώργο θα έχεις παρατηρήσει, μια που τελευταία έχει επέλθει μια κάποια διόρθωση στις τιμές.

Έχουν αλλάξει και οι προτεραιότητες των νέων συλλεκτών (Χρήστος, Νεκταριος και δεκάδες άλλοι νέοι, που μπαίνουν από τα αναμνηστικά της ΤΤΕ και συνεχίζουν ανάλογα ο καθένας,) ενώ εγώ δεν μπηκα με τον ίδιο τρόπο στο χομπυ. Βούτηξα σχεδόν κατευθείαν στον 19ο αιώνα και πάντα με την αρχή να μην αγοράζω νομίσματα που θα χρειαστεί να αναβαθμισω αργότερα. Ήταν και προσωπική μου επιλογή αυτή, δεν μου άρεσε να ξοδεύω χρήματα σε νομίσματα που δεν μου έκανε κέφι να τα κοιτάζω, προτιμουσα να μην τα πάρω καθόλου όταν είχα τόσες άλλες επιλογές...

Τέλος, μιλώντας πάντα για την δικη μου πορεία, θεωρούσα ότι η συλλογή δεν ήταν αυτοσκοπός,δεν είναι στατική ,δεν υπάρχουν νομίσματα που θα πάρω μαζί μου στον τάφο, έχω αγοράσει και πουλήσει άπειρα νομίσματα για να ικανοποιήσω την αχόρταγη όρεξη μου χωρίς κάποια ατελείωτη οικονομική πηγή, και δεν είχα κι ούτε νομίζω να αποκτήσω ποτε την πειθαρχία να αυτό περιορίζομαι στα Ελληνικά, όταν βλέπω σπανιότατα σπεσιμεν των συλλογων του Heaton και Kings Norton Mint για παράδειγμα, να πουλιουνται σε κλάσματα της τιμής ενός μετρίου Ελληνικού χάλκινου νομίσματος. Δεν μπορεις να φανταστείς ποσο πολύ με έχει εμπνεύσει η τωρινή σου swanky ιστοσελίδα και ποσο θα ήθελα να κάνω κάτι παρόμοιο όταν επιτέλους αποφασίσω να ασχοληθώ κι εγώ με την online παρουσίαση της.

Συγνώμη για το μακρύτατο και νυχτερινό ποστ.