πίνακας δυσκολίας στα χάλκινα του οθωνα

[gkounto]

Πολύ ωραίες και πάντα χρήσιμες οι πληροφορίες σου Δημήτρη digo. Αν διακρίνει κανείς προσεκτικά πίσω από αυτά που γράφεις θα διαπιστώσει ένα trend που διαμορφώνεται (όπου σήμερα έχουν μπει για τα καλά που βαθμοί στις συλλογικές μας προτιμήσεις). Δηλαδή όσο πιο παλιά τόσο πιο ακριβά και τόσο πιο σπάνια (για περίπου τον ίδιο βαθμό). Οι πληθυσμοί ανεβαίνουν, οι τιμές πέφτουν πολλά νομίσματα που γνωρίζαμε μόνο σε au σήμερα κοσμούν τα pops σε αν όχι πληθώρα ms πάντως σε ικανοποιητικούς αριθμούς ώστε να διαμορφώνουν τιμές προς τα κάτω και πιο ρεαλιστικές  σε κάθε περίπτωση. Μαζί με όλα  αυτά μαθαίνουμε και όλοι μας την πραγματικότητα (βοηθά φυσικά το internet και οι αναρίθμητες δημοπρασίες με τους επίσης αναρίθμητους εμπόρους), και όλη αυτή η ενέργεια φέρνει ολοένα και πιο πολλά στην επιφάνεια.
Ποιος λοιπόν ο ρόλος ενός καταλόγου; Και κυρίως πια η χρονική ζωή του; 
Στο πρώτο θέλω να πω πως ρόλος του είναι να αποτυπώνει την τρέχουσα εμπορική αξία σε σχέση με την κατάσταση του (και από εδώ εξάγεται συχνά και σπανιότητα). Όπου αυτό δεν είναι εφικτό να αποτυπώνει την σπανιότητα με παύλες (άγνωστη αξία σε αυτόν τον βαθμό) ή απλά ένα R (σπάνιο). Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτυπώνει εμπορευσιμότητα κάτι που είναι περισσότερο ρευστό από τις άλλες (πάντως επίσης ρευστές) παραμέτρους όπως αξία και σπανιότητα. Άλλωστε είναι (ο κατάλογος) μια φωτογραφία της εποχής που γράφεται (και μάλιστα εφόσον γράφεται και σωστά) με ημερομηνία λήξης μέχρι να αλλάξουν πάλι τα δεδομένα. Στο κάτω κάτω στοιχείο εμπορευσιμότητας είναι σήμερα ο βαθμός σχεδόν σε όλα τα νομίσματα με εξαίρεση τα πολύ σπάνια ή τους υπερβολικά υψηλούς βαθμούς για ευνόητους λόγους.
Η χρονική διάρκεια (αξιοπιστίας) ενός καταλόγου  είναι άγνωστη σε εμένα και οπωσδήποτε κανένας κατάλογος δεν μπορεί να είναι 100% ακριβής σε όλα τα νομίσματα σε όλη την διάρκεια της ζωής του. Οπωσδήποτε κάποια στιγμή ξεφεύγει από τη πραγματικότητα και ως προς τις αξίες αυτό είναι φυσικό. Όμως μπορεί να ξεφύγει και ως προς την σπανιότητα μια και ολοένα καινούργια στοιχεία βγαίνουν στην επιφάνεια που τα ανατρέπουν όλα  και δεν πρέπει να στηρίζεται σε ένα συχνά πλασματικό νούμερο όπως το τιραζ. 
Και μια και μακρηγόρησα και εγώ, να κλείσω λέγοντας ότι συχνά οι τιμές στις δημοπρασίες κρύβουν ανθρώπινες αδυναμίες όπως ανταγωνισμό, ζήλεια, αλαζονεία, ψυχολογική φόρτιση είναι λίγα που σκέφτομαι ενώ οι έμποροι που πιο συχνά εμπορεύονται πληθώρα από όλα τα νομίσματα ίσως έχουν μια πιο ρεαλιστική και πάντως πιο διαχρονική εκτίμηση. Για αυτό ο Krause συμβουλευται εμπόρους, σημειώνοντας πάντως και τιμές ρεκόρ δημοπρασιών όπου πρέπει ή νομίζει.

Καλή επιτυχία σε όποιον αποτολμήσει το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα.