Ενα κουρσο απο το Αλγερι..

[haros]

  Μεγαλη και ατελειωτη χωρα η Αλγερια στην Αφρικη, ερημος παντου, λιωνει ο ηλιος τις πετρες.

  Ευτυχως δηλαδη που βρεχεται η μια μερια της απο την Μεσογειο και δροσιζει λιγακι στα παραλια.

   Δεν ειναι περιεργο λοιπον, που οι γηγενεις κατοικοι της, οι Βερβεροι, δυο επαγγελματα ασκουσαν επιτυχως εδω και πολλους αιωνες.
  Καμηλιερηδες και κουρσαροι..

  Το Αλγερι , η πρωτευουσα, ηταν για πολυ καιρο αντρο των αλγερινων κουρσαρων, διαβοητων στην Μεσογειο, με πιο γνωστο εκπροσωπο τον Οθωμανο ναυαρχο, δερβαναγα της Αλγεριας, τον Χαιρεντιν Μπαρμπαροσα..



 Τα θεριζαν λοιπον τα ευρωπαικα καραβια οι πειρατες απο την Μπαρμπαρια, κουρσευαν τα εμπορευματα, πουλουσαν τα πληρωματα για σκλαβους, τους πλουσιους τους ανταλλασσαν για λυτρα και εαν κανεις δεν φτουραγε, απλως τον καθαριζαν..

 Εχει υπολογιστει οτι πουλησαν για σκλαβους πανω απο ενα εκατομμυριο ευρωπαιους, γιατι εκαναν και ντου σε παρακτιες πολεις και φορτωναν χριστιανους για να τους πουλησουν στα σκλαβοπαζαρα της Ανατολης..

 Αυτο κρατησε μεχρι το 1830, οποτε οι Γαλλοι αποφασισαν οτι αρκετα τραβηξε το αστειο, εκαναν ενα ντου, εσφαξαν (πολιτισμενα) τους μισους Αλγερινους και εκαναν την Αλγερια Γαλλικη αποκια.

 Οι Μπερμπεροι, ευγνωμονες που τους εκαναν οι Γαλλοι ανθρωπους, εστειλαν τον Ζινεντιν Ζινταν να παιζει στα γηπεδα τους..

[Εικόνα: zidane-RealMadrid-leverkusen.jpg]

 Δυο χρονια λοιπον πριν οι Γαλλοι τελεσουν το θεαρεστο εργο τους, οσο ακομα η Αλγερια ηταν στους Οθωμανους, κοπηκε (για την ακριβεια σφυρηλατηθηκε) ενα χαλκινο νομισματακι, το 2 Ασπερ 1828 (ΑΗ 1244), ενα ακομη κερμα για να κανουν τα αλισβερισια τους οι Αλγερινοι.
 Ειναι νομισμα που ειναι δυσκολακι και πιανει τιμουλες σε ολες τις καταστασεις, συνηθως βρισκεται χρεπεξ, για ακυκλοφορητο ουτε λογος.

 Ελα ομως που το μοναδικο πιστοποιημενο σε MS,  NGC MS61, επεσε προσφατα στην πλωρη μου και το κουρσεψα αδιστακτα και απονα, μιας και ο  Μπαρμπαροσα, που το εβλεπε απο κει κατω, στραβωσε ολους τους υπολοιπους και το πηρα Τ-Σ-Α-Μ-Π-Α..

 Οσο περιμενω λοιπον ανυπομονα να μου ερθει το κουρσο μου, σας βαζω φωτο του πωλητη, κι αναφωνω οπως στην διαφημιση της γνωστης μπυρας...".......ΠΟΙΟΟΟΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ.."

Δημητρης.


[Εικόνα: s-l1600.jpg]


 

[smartmorpheus]

Πολύ όμορφο κομμάτι Δημήτρη και σε καλή τιμή το τσίμπησες. Μακάρι να έρθει με το καλό και να "ακουμπησει" στην υπόλοιπη συλλογή σου.

[Nonos]

Μπράβο Δημήτρη και πολλά συγχαρητήρια για αυτή την επιτυχία, πρέπει να ζητήσεις και μιά φωτό του πωλητή, που ξέρεις μπορεί να μοιάζει με μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια, ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες, να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:  "Ετούτο το σλαμπάκι, εδώ, που'ναι να παραλάβεις με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το `χει ζώσει...."

[coll]

Μητσο τα νομισματα εχουν αξια για τον συλλεκτη, γιατι υπαρχει αυτη η ιστορια απο πισω τους

[iapwnas]

Μπραβο Δημητρη! Το να βρεις ενα νομισμα που θα κλεισει χαμηλα σε ενα λοτο νομισματων η να βρεις καπου κρυμμενο σε καποια λαθος κατηγορια κλπ ειναι μεγαλη επιτυχια απο αποψη ψαξιματος! Το να παρεις πιστοποιημενο -σπανιο- και ακυκλοφορητο (!) σε χαμηλη τιμη οπου και αν ηταν ειναι τεραστια επιτυχια! Γιατι και μονο που ειναι πιστοποιημενο ο πωλητης δεν ειναι ασχετος ουτε χθεσινος στο νομισμα! Συγχαρητηρια!

[cat]

Εντυπωσιακο. Μπραβο Δημητρη. ΚΟΥΡΣΧΑΡΟΣ με τ ονομα ο Δημητρης μας παιδες

[toni-g]

Το νόμισμα ειναι ξεχωριστό 
,η εισαγωγή σου όμως Δημήτρη και η παρουσίαση ειναι ολα τα Λέφτα 

[sac]

Μερικά πράγματα που είχα γράψει σε μια άλλη... διάσταση και μου θύμισε ο haros. (Έτσι, για να διανθίσουμε το θέμα του.) :-))

---

Εμείς οι "γιαλαντζή" αριστεροί (οι "αδερφές" που θα μας έλεγαν οι σταλινικοί) κάποτε αρχίσαμε να ζούμε ένα όνειρο στην Αλγερία. Το όνειρο ενός σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, με δημοκρατικές διαδικασίες και μάλιστα σε μια χώρα του τρίτου κόσμου χωρίς βιομηχανική ανάπτυξη.

Το όνειρο αυτό το σκότωσαν οι φονταμενταλιστές, αυτοί που μιλούσαν για παραδοσιακές αξίες, για εθνικές ταυτότητες, για ιστορικά δικαιώματα και άλλα "φονταμενταλιστικά". Και η Αλγερία κατέληξε σε εμφύλιο πόλεμο.

---

Asper στα λατινικά σημαίνει κυρίως τραχύς, ανώμαλος. "Άσπρον" είναι παρετυμολογία του "τραχέος" νομίσματος.

Είναι γνωστός και ο στίχος από δημοτικό τραγούδι για την Πάργα:
"Τ’ άσπρα πουλήσαν το Χριστό, τ’ άσπρα πουλούν και σένα."

Spiritus asper είναι η δασεία (τραχύ πνεύμα). Στην έκφραση per aspera ad astra, προφανώς γίνεται λογοπαίγνιο. Το αστέρι στα λατινικά είναι stella. Χρησιμοποιείται η ελληνική λέξη astrum για να ταιριάξει με το aspera. Αντίστοιχα και το aspera χρησιμοποιείται στα όρια της σημασίας του για να ταιριάξει με το astra.

[μαρκος]

Οντως η Μπαρμπαρια ηταν το μεγαλυτερο σκλαβοπαζαρο της εποχης,στην Ελλαδα λειτουργουσαν τυποις γραφεια με μεγαλυτερο αν θυμαμαι καλα στην Πελλοπονησο(Μορια)τα οποια αναλαμβαναν να πανε εκει και να εξαγορασουν για χαρη της οικογενειας τον ΄΄σκλαβο΄΄,μιλαμε για ενα απιστευτο εμποριο με τεραστιες περιουσιες να αλλαζουν χερια,στην Κρητη μαλιστα κυκλοφορουσε τοτε και μια μαντιναδα
Αν πας πομενα μακρυα
και βρεις και αλλο ταιρι
σκλαβο να σε γυρεψουνε
στις Μπαρμπαριας τα μερη
Συγχαρητηρια Δημητρη και για την εισαγωγη αλλα και για το αποκτημα το οποιο κυριολεκτικα τα σπαει,με το καλο να παραλαβεις και θελουμε ποιο ευκρινεις φωτο να το χαζεψουμε

[sac]

Το δουλεμπόριο και η πειρατεία υπήρχε από... καταβολής Ιστορίας.

Οι αρχαίοι Έλληνες από τη "Μπαρμπαριά" προμηθεύονταν δούλους. Το γνωστό βιβλίο "Μαύρη Αθηνά" πραγματεύεται την επίδραση όλων αυτών των Αφρικανών δούλων στον κλασσικό ελληνικό πολιτισμό.

Εξάλλου, η λέξη Βέρβερος προέρχεται από την ελληνική λέξη βάρβαρος. Οι κάτοικοι της "Μπαρμπαριάς" ήταν οι πιο συνηθισμένοι "αλλοδαποί" στην Αρχαία Ελλάδα.

Από την άλλη πάλι, ο πρώτος που αναφέρεται να προσπάθησε να κυνηγήσει τους πειρατές ήταν ο Κίμωνας. Η Αθηναϊκή Ηγεμονία είχε κάθε λόγο να είναι ασφαλή τα νερά της Ανατολικής Μεσογείου για το εμπόριό της. Βέβαια... τη δουλειά που ξεκίνησε ο Κίμωνας την ολοκλήρωσε ο Μιαούλης κάπου 2.500 χρόνια αργότερα...

Επίσης ο Θουκιδίδης στα εισαγωγικά της "Ξυ*γραφής" του αναφέρει ότι η πειρατεία ήταν πολυ συνηθισμένο φαινόμενο σε παλαιότερες εποχές (από τη δική του). Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι αν κάποιος άγνωστος έφτανε σε κάποιο λιμάνι, δεν ήταν απίθανο να τον ρωτήσει κάποιος "αν είναι πειρατής", καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι αυτό δεν ήταν προσβλητικό ούτε για τον ντόπιο, ούτε για τον νεοαφιχθέντα.